Türkiye’nin aydın sorunu ve Emine Şenlikoğlu

Ülkemizin en büyük sorunlarının başında geliyor “aydın ve yazar” sorunu. Bir kısım medya ve bazı STK’lar adeta, sadece milleti aşağılayan; inancını, değerlerini hor gören isimleri “aydın ve yazar” yerine koyuyor; alanın tamamen onların kontrolünde olmasını hedefliyor; buna hizmet ediyor tüm haber, yazı ve çizimlerinde… Onların gözünde Türkiye’nin en büyük yazarları Orhan Pamuk’tur, Elif Şafak’tır, Ahmet Altan’dır örneğin…  Sürekli reklamları yapılır; halka “alıp okuyacaksın onun kitabını” diye dayatmalarda bulunulur adeta. 

 

“Yazar-aydın mühendisliği”nin halk üzerinde ne kadar etkili olduğu tartışılır.. Fakat İslami camianın aydınlarında baş gösteren kompleksin, bunun eseri olduğunda hiç şüphe yok.  Bu noktada şu görüş ağırlık kazanıyor: “Karşı mahallenin değer vermediği Müslüman yazara bizimkiler de değer vermiyor.” 

 

Yazar Emine Şenlikoğlu’nun içinde bulunduğu durumun tam da bu olduğu düşüncesindeyim. 

 

İlk kitabının ardından 2.5 yıl cezaevine hapsedilmiş bir yazar olan Şenlikoğlu, giyim kuşamına kadar çizgisini hiç bozmadı. Aynı temelde 84 kitap daha üretti, binlerce konferansta birileri için hep “tehlikeli” olmuş konularda cesurca inandıklarını haykırdı. Aile dergisi olan Mektup’u 25 yıldır hiç aksatmadan çıkarıyor olması bile, Müslümanlar adına başlı başına büyük bir başarı. 

 

Fakat, “genç nesillerin imanını kurtarma” gayretinde hep yalnız kaldı Şenlikoğlu. “Kardeşlerim” dediği meslektaşlarından, medya organlarından bir kısmı hariç gerekli “değer”i hiçbir zaman göremedi. İri medya organları da, magazinsel tartışmalar çıkarmak için peşinde oldu hep. 

 

 

 

Habervaktim.com olarak İslami camianın önde gelen yazarlarından Emine Şenlikoğlu ile bir röportaj gerçekleştirdik. Şuan nelerle meşgul olduğundan hedeflerine; cezaevi yıllarından en çok okunan yazar oluşuna; iri medya organlarının aydın anlayışından İslami camianın kompleksine; giyim kuşam konusundan aile hayatına kadar değişik pek çok konuda sorular yönelttiğimiz Şenlikoğlu, dikkat çeken açıklamalar yaptı, çarpıcı değerlendirmelerde bulundu. 

 

 

 

 

 

 

- İmtihan dünyasında, imtihanı kazanmaya çalışan, ifrat ve tefritten ürken, şirkten ve hurafeden çok korktuğu için, koşusuna daha hızla devam eden bir kulcağız.

 

 

- Meşgale çok, en başta hesapta olmayan, ansızın  karşıma çıkan meşgaleler var, birde programlı olarak çalışmalarım var. 

 

 

- Programlı olarak yaptığım çalışmalarımın başında, üçüz romanlarım var. Bu romanlarımı son kez gözden geçiriyorum, bir dizi teklifi var, onun işleriyle ilgileniyorum, facebook ve twitter'de çalışıyorum, konferanslara devam ediyorum. Herşey Allah’ın izniyle oluyor tabi ki.

 

 

- Kısmet olursa, Maria adlı romanım dizi oluyor. Fakat onun üzerindeki inisiyatifim yeterli düzeyde olamayacak gibi. Ama ikinci bir dizi teklifi var. Onu daha çok önemsiyorum. 

 

 

- Üzerinde son rötuşları yaptığım üçüz romanlarımdan biri olan “Sorma Nasılsa Cevabı Yok”la ilgili. Hayırlısı olsun inşallah. Benim için önemli olan senaryosunu benim yazmam veya senaryonun benim kontrolümde olması. 

 

 

- Kanalı şuan söylemem uygun olmaz. 

 

 

- Tabii, isimlerini  kamuoyuna deklare ettiğim için açıklamamda bir mahsur görmüyorum. 1’incisi dediğim gibi “Sorma! Nasılsa Cevabı Yok”, 2’ncisinin adı “Bırakalım da bizi ayırsınlar mı KÜRDOM”, 3’üncüsünün adı ise “Ada”.

 

 

- Allah ömür, izin ve imkan verirse, yapmayı düşündüğüm çok şeyler var, galiba yaşlandığımın farkında değilim, ha bire planlar üretiyorum. Mesela, hayal ve planlarımın içinde, diziler, sitkomlar ve sinema filmleri var. Ayrıca şimdi açıklamayı erken gördüğüm bazı plan ve projelerim de var.

 

 

 

- Cezaevi konusuna girmeyelim, girersek oradan birkaç satırla çıkamayız. Galiba cezaevi hayatım dizi olacak. Belki bu vesile ile yazacağım romanda kimselere anlatamadığım, iki cezaevi kitabında da yazamadıklarımı anlatırım. 

 

 

- O zamanlar fikirlere pranga vardı ve birilerinin yaptığı işkenceler, adeta mukaddes sayılıyordu. Onların yanlışları konuşulamazdı, yazılamazdı, yazılsa da yayınlattırılmıyor, hemen toplatılıyordu! O yüzden, herşeyi yazamıyorduk, şimdi öyle değil, yazmak istediklerimizin yüzde 95’ini yazabiliyoruz artık.

 

 

- Asla hapse atılmazdım!