Türkülerin öğretmeni de kansere yenildi

Kültür Bakanlığı Devlet sanatçısı olan ünlü halk müziği sanatçılarımızdan  Atakan Çelik’in ‘Tükürük bezi’ kanserinden öldüğü anlaşıldı.

1942 yılında Van’ın Erciş ilçesinde doğan Atakan Çelik; 5 yıl öğretmenlik yaptıktan sonra 1969 yılında TRT’ye Halk müziği sanatçısı olarak göreve başlamıştı. Daha sonra Kültür Bakanlığı Halk Müziği Devlet sanatçısı unvanı alan Aktan Çelik, 2005 yılında yaş haddinden Emekli olmuştu.

Ankara’nın Dikmen semtinde ailesi ile birlikte mütevazı bir hayat süren ünlü türkücü Çelik, maddi sıkıntılar neticesinde ağır stresler yaşamaktaydı.

Daha sonra ağır halsizlikler çeken Atakan Çelik’in Kanser olduğu öğrenildi. Uzun tedavilere rağmen Kurban Bayramı öncesi hayata veda eden Atakan Çelik’in ‘ Tükürük Bezi’ kanserinden öldüğü anlaşıldı.

Hala halkın dilinden düşmeyen “ Vanlıyam, şanlıyam- Giderem uğur ola-Gulahsız’da guyu var-Karşıdan yar geliyor-Mendil aldım bir deste-Yeri, yeri han bağına-Giden ay tutulur mu-  Bal yeme,bal şirin olur ve Her seher, her sabah gibi türküleri seslendiren Atakan Çelik’in cenazesine sanat ve siyaset camiasından çok az kişinin katılmasına ise sanatçılar tepki gösterdi.

ATAKAN ÇELİK İÇİN NE DEDİLER?
Selahattin Alpay: “Rahmetli hepimizin hocası idi. Anadolu müziğini o bize aşıladı ve yöresel ağızla türkülerimizi söylememizi o bize öğretti. Rahmetli geçim mücadelesi veriyordu. Nur içinde yatsın”

Seyit Al : Atakan Çelik, TRT’de türkülerimizin babasıydı. Ama gelişen çağla birlikte sanatçılarımıza ilgisizlikte bir o kadar çoğaldı. Atakan’ın cenazesinde bunu gördük. Sanata ve sanatçılarımıza ilgisizlik mezara kadar sürüyor, mezara yolculuğa çıkınca herkes övgüler yağdırıyor.”

Burçak Başak :  Biz Atakan Çelik’in türkülerini sokaklarda, mutfaklarda, okullarda söyleyerek büyüdük. Rahatsız olduğunu biliyorduk ama gelen Allah’tan. Nur içinde yatsın. Her sahnemde onun türkülerini söyleyip, onu anlatacağım. Sanatçı dostlara, Atakan Çelik için anma gecesi düzenleme ve gelirinin ise ailesine verilmesi çağrısında bulunuyorum.”

Ahmet Silvanlı: O bizim hocamız, dayımızdı. Ama yetkililer onun kıymetini bilmedi, ona sahip çıkmadılar. Sıkıntılar onu mezara götürdü. Mekanı cennet olsun. Bende her sahnemde onu anıp, türkülerini dile getireceğim.”