Neler sayarım

NELER SAYARIM

Varlığın, ezelde, O’nun nûrundan,
Varlığımız, Elest’te, senin nûrundan.
Varlığınla, ruhlar göğerip yeşerdi,
Gonca güller açtı, kuru dallardan.

Beraber yazdı, adıyla adını arşa,
Övülüp yaratılan, Resul ve Nebîsin.
Fahr-i Ầlemsin, hem Şefîa’l Müznibîn,
Hâtemü’l Enbiya, Rahmeten li’l âlemin.

Gözüm değse, o baktığın kara taşlara,
Gözüme nûr, gönlüme bahtlık sayarım,

Elin bir değse, bu garip gurabâ başlara,
Dirhem-i dinarı dahi, servet-seman sayarım.

Bulup da lebim sürsem, şehit olan dişlere,
Başa taç, mahzun gönle derman sayarım.

Dünya gözüyle nâmuhal, bâri gelsen düşlere,
İzlerini gonca gül, yollarını gülistan sayarım.

Kâse olsam, hasretinle dökülen damla yaşlara,
Kurak mevsimde, bahtıma rahmet sayarım.

Bâri bir taş olsam, gerek, Ebâbil kuşlara,
Zâtımı, yolunda, ne makbul nesne sayarım.

Bana gelen sözlerini, iletsem gardaşlara,
Sînelerde açan, gonca güller sayarım.

Erişsem de, refik olsam yolunda yoldaşlara,
Yol emin, yolcu emin, sonu selâmet sayarım.

Hicranda yâdıma gelse, bâd-ı saba,
Boranı, meltem; kışı, yaz-bahar sayarım.

Ne zaman dinlesem, sana ait içli bir nağme,
Göze gelen her yaşı, kurtuluşa sebep sayarım.

Koklasam Sakal-ı Şerifinden, adet, adet saçları,
Ömrümün tamamını, nevbahar sayarım.

Durabilsem durduğun yerde, durduğun gibi,
Âkıbette kurtuluşa, ferman-mühür sayarım.

Bir taş, ya da ağaç olsam, yolun üstünde,
Cana mürüvvet, emana senet sayarım.

“Ahlar”, “keşkeler” yetmese de sükûna,
Bîçare olarak, “ahları” dahi medet sayarım.

Anlayabilsem, hayat iksiri sözlerini,
Gönlüme işlenen, nakış-nakış dantel sayarım.

Tutabilsem, uzattığın nurlu ellerini,
Cennet yamaçlarında meskûn, bahtiyar sayarım.

Zihnime gelse, lebinden dökülen bir söz,
Cana sefa, gönle şifa, ömre bereket sayarım.

Hâtırâna, iki damla yaş akıtabilse bu göz,
Seyr-i bedâyîleri, mîzanda şahadet sayarım.

Adn Cennetinde, bahtiyar komşularındansam,
Doyulmasan da bakmaya, ânı, yıllar sayarım.

Muştuna muhatap, bir hâlim dahi bulsam,
Dinime mihenk, kurtuluşu muhakkak sayarım.

Bedâyî