'Baba' neden bu kadar önemli?

KOCA ÇINAR

Birbirini takip eden iki heceli iki harf. BABA. Nasıl bir şey olsa gerek ki insan hayatında bu kadar önem arz eden, bu kadar saygı uyandıran hatta rol, model aldığımız varlık. Hani o işe gidip para kazanmasa oyuncak alamadığımız, ondördündeyken ne kadar cahil dediğimiz, yirmibirimize geldiğimizde ne kadar çok şey biliyor deyip bütün bunları yedi yılda nasıl öğrendiğine şaştığımız o bilge, müşfik insan. Yarası yüreğinde, gözyaşı içine akan mangal yürekli o koca çınar… Zaman bile Baba’ya göre şekil alır hayatta. Gün, babanın evden çıkışı ile dönüşü arasında geçen zamandır çocuklar için.

Fakat baba olmak sadece kan bağıyla mı olur? Karşı cinsten iki kişinin olan kısa süreli teşrik-i mesaisi sonucu çocuk doğması anne ve baba sıfatını kazanmak için yeterli mi? Her gün gazete ve televizyonlarda içimiz parçalanarak kötü örneklerini izliyoruz. Ve zannediyoruz ki baba çocuğun pek çok ihtiyacını karşılayıp gerektiğinde sağlığı, gerektiğinde okulu, mesleği ile uzun lafın kısası maddi ve sosyal tüm ihtiyaçlarını karşılamak için çalışır durur.

İşte anlatmaya kelime bulamadığımız, maalesef pek çok şeyde olduğu gibi bu konuda da kıymetini varken bilemediğimiz baba. Onu yaratan, babanın omuzlarına pek çok sorumluluk yüklerken ona öyle güzelliklerde lütfetmiş olmalı ki bütün meşakkatine rağmen baba olmak için can atarız. Canımızdan bezdiğimiz bir anda ise bir bebeğin gülücüğü hayata bağlar bizi.

Babanın da evladına olan duası, İki Cihan Serveri Peygamberimiz (S.A.V) ‘in ümmetine olan duası gibi makbul tutulmuş. İşte bu lütufa nail olan Baba, sadece maddi ve sosyal ihtiyaçları karşılamakla kalmayıp evlatlarının gece sabaha kadar sağından soluna kaç kere döndüğünü bile bilir. Başı sıkışıp da yardım istediğinde anında evlatlarının yardımına yetişen. “Var mı böyle Baba yiğit” dediğinizi duyar gibi oluyorum. Neden olmasın vardır bir yerlerde. Belki de gözümüzün önünde. Biz gözümüzü kapatınca yok olacak hali yok ya.

Baba o dur ki; iyi insan olmayı, Hakk-kı hukuku, dinine vatanına bağlı olmayı hasılı edebi-adabı ahlâklı olmayı bir bakışı ile verir evladına. Terbiye şemsiyesi altına alıverir. Evladının hem dünyasını hem ahiretini mamur eder. Önderlik, Sultanlık eder. Dostluğunu Bakî kılar ona. İşte bu Baba, Peygambere vâris dahi olur. Ne mutlu böylesi babası olanlara.

  Bugün hayatta olmayan tüm Baba’lara Allah’tan rahmet dilerken, hayatta olan Baba’mızın kıymetini bilerek ellerinden hürmetle öpmemiz, sık sık ziyaret edip hayır duasını almamız gerektiğini, TÜMSİAD Ailesi adına Ankara Şubesi olarak 20 Haziran “Babalar Günü” vesilesi ile bir kez daha hatırlatmak istedik. Saygılarımızla…

A.Halil VAHAPOĞLU/TÜMSİAD Ankara Şubesi Başkanı