Birand fırçayı anlayamamış!

BAŞBUĞ, BİRAND'I ÖYLE BİR FIRÇALADI Kİ!

İşte Birand'ın konuyla ilgili yazısından bazı bölümler: 

Genelkurmay Başkanı Org. Başbuğ’un basın toplantısı sırasında benim bir soruma itiraz ederkenki le uslubu, bazı yayın organlarında “fırçalama” olarak yorumlandı. Çok şaşırdım. Doğrusu o konuşmayı ben hiç fırçalama diye üzerime alınmadım. Ayrıca şimdiye kadar hiç fırçalanmamış, kim tarafından olursa olsun fırçalanmaktan hoşlanmayan ve fırçalandığı yerde de kalmayan bir insanımdır.

Dün sabah, bambaşka bir konuyu görüşmek üzere yine Genelkurmay’a davet edilmiştim. Org. Başbuğ da yazıları okuyunca şaşırmış. “Aman söz konusu değil. Eğer sizde öyle algıladıysanız üzülürüm” dedi. Bende “normal bir tartışmaydı” diye yanıtladım. Gerçek fikrim de bu...

Ayrıca “topraktan silah fışkırması” ile ilgili söylediklerimde hala da ısrarlıyım. 

Org. Başbuğ kabul etmese dahi kamuoyundaki algılama ne yazık ki böyle.

“Fışkırma” bir metafordur ve biz gazeteciler metafor kullanabiliriz.

Genelkurmay Başkanı, benim bu kelimeyi kullanmamı sevmedi, ancak işin doğrusu da bu. Son dönemlerde nereyi kazsanız silah veya cephane çıkıyor.

Kabul ediyorum, son derece karışık bir konu. Kimin eli kimin cebinde belli değil. Bulunanların bir bölümü askere ait değil. Ancak, hepsi de öyle mi, yoksa sadece Poyrazköy’den çıkanlardan mı söz edildi, tam anlayamadım.

Geriye kalanların nereden geldiğini, kime ait olduğunu sorduğumuzda da “Orası bizi ilgilendirmez, savcılık ve mahkeme bulsun” yanıtını aldık.

Ortada bir dağınıklığın olduğu apaçık belli. Başbuğ da bunu bildiğinden dolayı, denetimleri arttırdıklarını açıkladı. Özetlemek gerekirse, ülke içinde elden ele dolaşan silahlar konusu, sadece polis ve savcılara bırakılamayacak kadar önemli bir sorundur.

TSK günlükleri mutlaka araştırılmalı

Basın toplantısında benim en çok dikkatimi çeken nokta, Başbuğ’un Demokrasi ve Özden Amiral’in günlükleriyle ilgili sorduğum soruya verdiği yanıtlardı.

Demokrasiye bağlılığını anlatırken, son derece açık ve yüksek sesle “Darbe yapmaya kalkışanların yani, Demokrasiye bağlılık konusunda farklı düşünenlerin” TSK bünyesinde barınamayacaklarını söylemesi önemliydi.

Çarpıcıydı.

Ancak, Özden Örnek’in günlükleriyle ilgili olarak bunca yıldır, hiçbir inceleme yaptırılmamış olması,doğrusu beni şaşırttı. Bu araştırmanın davul zurna ile yapılması, kamu oyu ile paylaşılması şart değil ki...Koskoca bir kurumun içinde böyle gelişmeler yaşanır da, bu kurumun en üst mevkii sayılan Genelkurmay gizli bir inceleme dahi yapmaz mı ?

Başbuğ, bu konuda ,bir önceki Genelkurmay Başkanı Büyükanıt’ın sözlerini tekrarlamakla yetindi. “Üstelik bir darbe hazırlığıyla ilgili olarak, elimizde belge de yok” dedi.Nokta dergisinde günlüklerin yayınlandığını, o kadarının dahi bir ihbar niteliği taşıdığı söylenmesine rağmen, ileri adım atmadı.

İlginçtir, bir yandan da, kapıyı yine de aralık bıraktı ve “mahkeme isterse inceleme yapabilecekleri” anlamına gelen sözler sarfetti. Anlayacağınız, Genelkurmay günlükler konusunda henüz cesur bir adım atmaya hazır değil. Oysa iş dönüp dolaşıp bu günlüklere gelecek. “Demokrasiye bağlıyız” demek yetmez. TSK ilk defa kendi kendini incelemeli ve hiç değilse, böyle bir şey olduysa, kendini şeffaflaştırmalı. Günlükler konusu açığa çıkmadan da bu tartışmalar bitmez.

Bedelli askerlik konusu uzun süre için kapandı

Org. Başbuğ’un en kesin yanıt verdiği bir diğer konu da Bedelli Askerlikti.
Verdiği rakkamlar ve bu sistemi reddetmesinin arkasındaki gerekçeler de, ikna ediciydi. 
Asker ihtiyacına karşı, askerliğe başvuranların sayısının azaldığını, geçen yıl sadece yüzde 66’sının karşılandığını, 2011’de de bu oranın yüzde 60’a düşeceğini söyledi. Bunun yanısıra bir moral gerekçeyi öne sürdü. “Terörle mücadelede insanlar ölürken, askerlik görevini parayla satmayı kamu oyuna anlatamayız” dedi.
Doğru.
Ancak, bir de şu veya bu nedenle bir bedel ödemediği taktirde mağdur olavaklar var. Onlar için de bir çalışma olup olmadığını soracaktım, cesaret edemedim. 9 gencin şehit olduğu bir sırada, asker kaçaklarını koruyormuşum gibi bir konuma düşmekten korktum.
Mahalle baskısını orada da hissettim.

(...)