Tanrım bizi Türklerin esaretinden kurtar!

İstanbul kültür ve sanat dergisi 1453’ün son sayısında yayımlanan bir yazı, son devirlerinde Bizans İmparatorluğu’nun nasıl bir ruh halinde olduğunu gözler önüne serdi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Tarih Bölümü Öğretim Üyesi Doç. Dr. Levent Kayapınar’ın yazdığı makaleye göre, Sultan Mehmed ve Osmanlıların nefesini ensesinde hisseden Bizans İmparatoru XI. Konstantinos Paleologos, İstanbul’un fethedileceğini anlayınca çaresizlik içinde Tanrıya yalvarmış. 

BİZANS İMPARATORU: “MÜSLÜMAN TÜRKLER TANRIYA DAHA YAKIN”
İmparator Paleologos’un çaresizlik içinde sadakalar verip, oruçlar tuttuğunu kaydeden Kayapınar, yazısında Bizans’ın son tarihçilerinden Yorgios Sfrancis’in eserine atıfta bulunarak “Çaresiz durum karşısında 29 Mayıs 1453 tarihinde İstanbul’un fethi esnasında ölen son Bizans İmparatoru XI. Konstantinos Paleologos, çaresizlik içinde İstanbul’un kurtuluşu için Tanrı’ya sığınır. Sfrancis, imparatorun sadakalar vererek oruç tuttuğunu ve ‘Tanrıya Hristiyanları Türklerin esaretinden kurtarması için yalvardığını’ söyler ve ‘fakat tüm bunları, Tanrı hangi günahlar için bilmiyorum ama, dikkate almadı’ diyerek samimi bir özeleştiride bulunur ve dolaylı olarak Müslüman Türklerin başarısını onların Tanrı’ya daha yakın olmalarıyla açıklar” diyor.

HRİSTİYAN DEVLETLER BİZANS’I UMURSAMAMIŞ
İstanbul’un 15’inci yüzyıldaki halini “Sfrancis’in Gerçek Eserine Göre XV. Yüzyılın İlk Yarısında İstanbul” başlıklı makalesinde inceleyen Doç. Dr. Levent Kayapınar, yazısında Bizanslı Tarihçi Yorgios Sfrancis’in bazı akademisyenlerce halen tanınmadığını kaydederek Sfrancis’in kendisinden 100 yıl sonra yaşayan Makarios Melissenos’la karıştırıldığını ifade ediyor. Sfrancis’in eserini “İstanbul’un Fethinin Bizanslı Son Tanığı-Yorgios Sfrancis’in Anıları” isimli kitabıyla Türkçe’ye çeviren Kayapınar, Osmanlı kuşatması altındaki Bizans’a yardım gelmemesini de şöyle kayda geçiyor:

“29 Mayıs 1453 tarihinde İstanbul’un askeri kuvvet bakımından daha üstün olan Fatih Sultan Mehmed tarafından fethinden sonra Sfrancis, resmi olarak kiliseler birliğini kabul eden Bizans Devleti’ne yardıma gelmeyen diğer Hristiyan devletleri eleştirir. Sfrancis’in eleştirdiği Hristiyanlar arasında Osmanlı tebaası olan Hristiyanlar, fenalık ve kıskançlıktan dolayı yardımda bulunmayan Venedik Dükü Françesco Fuskaris, Roma Kilisesi, Rusya Kardinali, Türklere yardım eden Sırplar, Eflak ve Gürcüler, Macarlar ve Katalanlar yer alır. Sfrancis, bu Hristiyan devlet adamlarının İstanbul’un Osmanlıların eline geçmesi yönünde duydukları endişenin Kahire’deki Müslüman sultanın duyduğu endişe kadar olduğunu ifade eder.”

YENİ AKİT