Dağlarca'nın 'Deniz Feneri' için yazdığı şiir

DAĞLARCA'NIN"DENİZ FENERİ" İÇİN YAZDIĞI ŞİİR

DENİZ FENERİ

Uzanmış koca burun açık denize doğru,
Lacivert ve gri gecenin değerinde.
Karanlıkla başlar bir dünya sevgisi,
Deniz feneri parlar,
Talihe aldırmadan kayalar üzerinde.

Bulutlar birleşir alaca düzlüklerde,
Çöker uzak limanlardan bir sis.
Bir sıkıntı başlar karanlığında kaderin,
Bildirir, yanınca yanınca,
Ömrün neresindesiniz, aşkın neresindesiniz?

Yüreğin mi daralıyor, yıldız ışığında,
Bırak anılar gitsin biraz daha geri.
Ruhu götürmeden vakit yürüyebilir,
Düşün nasıl durmuş sabırla yüzlerce yıl,
Hep bu benekte bu deniz feneri.

Bak deniz savaşlarına, yaşlı korsanlara,
Uçan dalgalara, uyuyan rüzgara bakmış,
Bir tek göz kadar kara ve mavi,
Enginle boş,
Kısmetsiz balıkçılara bakmış.

Saçlarında tuz kokan, ölü kokan bir serinlik,
Yüzünde bir fırtına tadı.
Durursun yorgun, umutsuz,
Birden bir daha yanıp söner, sevinçle titrersin,
Bir şey, belki de yaşaman uzadı.

ALLAHA VE BİZE DAİR 

Allah ne kadar büyüktür, 
Ekinlere güneş verir çocuğum. 
Beni mavi sabahlara devreder, 
Mavi güller gibi uykum. 

Allah ne kadar büyüktür, 
Kuşlar gönderir dallarımıza. 
Karanlıklar kalbe dolduğu vakit, 
Nasibi terk ederiz bir yıldıza. 

Allah ne kadar büyüktür, 
Yol verir gemimize denizler üstünden. 
Garip sonsuzluklar duyarız 
Sular akarken, bulutlar yürürken. 

Ve Allah ne kadar büyüktür çocuğum, 
Şükrolsun ruhumuz şimdi. 
Nihayetsiz asırları içinde 
Bizi tesadüf ettirdi.