Türkiye’nin yıllarca uğraştığı Kürt sorununda bir çözüme gidildiği ve bunun için ortamın hazır olduğu gözleniyor. Bu çözümün kime ne yarar sağlayacağını incelemek gerekiyor. Kürt siyasetçilerinin beklenti ve talepleri kimlik ve kültürün korunması yönünde. Bunların bölge halkının sorunlarını çözeceği kabul edilirse onların ekonomik ve sosyal başka problemlerinin olmadığını da kabul etmek gerekir.

Gerçekte ülke için geçerli olan bir sorunun bölgede daha yaygın olarak görüldüğü söylenebilir. İnsanlar teknolojinin tüm imkanlarından faydalanmak istiyor, cep telefonu kullanıyor, uçakla seyahat ediyor ve benzerlerinden yararlanıyor. Bunun için parası olmanın yeterli olacağını düşünüyor ama bunları üretmek, bu bilgi düzeyine erişmek hatta yenilerini yaratmak gibi bir endişesi yok. Büyük mücadeleler sosyal alanlarda yapılıyor, demokrasi, sivil asker ilişkileri, etnik ya da inanç farklılıkları başlıca konularımız.

Bugüne kadar sosyal taleplerin büyük bir fedakarlık sayılması, bunların karşılanması halinde ülkenin bölünebileceğinin düşünülmesi büyük bedeller ödenmesine neden oldu. Oysa Kürt sorunu başladığında şöyle dediğimi hatırlıyorum: ‘Ben olsam istediklerinizi bir kağıda yazın, bakmadan imzaların derdim. Çünkü istekleri hiçbir sorunlarını çözmez. İnsanlar eğitim imkanları olmadığı için iş sahibi olamıyor, ya da en vasıfsız işçiler olarak düşük ücretle çalışıyor. Bir işleri ve gelirleri olmadığı için ne kendilerine ne de çocuklarına yeni bir hayat kuramıyorlar. Üstelik yapabildikleri kadar çocuk yapıyorlar ve bunları en kötü kadere terk ediyorlar. Kürtçe konuşur, halay çekerlerse durum değişir mi? Bu mücadele Kürtlerin yaşam tarzlarını değiştirmez ancak egemenlerin konumunu güçlendirir.’

Ulaşılacak çözüm bölge halkının kaderini de değiştirmelidir. Yani insanlara eğitim imkanı, bağımsız hareket edebilmeleri için bir gelire sahip olmaları imkanı sağlanmalıdır. Sosyal statü talepleri kolay karşılanır. Ama Kürtleri bilim adamı yapmak, teknoloji üretecek düzeye getirmek, içlerinden güzel sanatlarda öncü olacak kişiler yaratmak için başka şeylere ihtiyaç vardır ve bunlar bugünkü Kürt siyasetçilerin dünyasında bulunmamaktadır.

Özetle şunu söylüyorum. Bugün sorunları büyük gören ve bunun için mücadele ettiklerini sananlar büyük yanılgı içindedir. İstenen şeyleri çözmek birilerinin iki dudağının arasındadır. Ama insanı insan yapan çevre şartlarını oluşturmak zordur. Bunu çağdaşlık olarak vasıflandırmıyorum. Çünkü her çağda insani değerler vardır ve bunlar çağımızda belki de eskiden olduğundan daha azdır.

Herkes başkalarına benzemeye çalışacak yerde neyin daha iyi olduğuna birlikte yaşamak istedikleriyle karar vermeli ve el birliğiyle bu düzeni oluşturmalıdır. Şimdi ulaşacağınız çözüm kolaydır ve bunu başarı saymayın. Bugüne kadar avare kasnaktınız şimdi gücünüzü bir amaç uğruna kullanın. Ancak bugün ulaşılacak çözüm daha iyiye gitmenin yollarını açacaktır. Köstebek gibi yer altında dolaşmak yerine kartal gibi yüksekten uçalım, varsın birileri bize hayalperest desin.