Sevilla takımı, topu ayağa mükemmel oynayan, çok çabuk kontratağa çıkan ve hücumda çoğalan bir görüntü verirken, aynı şekilde savunmaya da çabuk dönen ve de çoğalan savunma anlayışına özen gösterdi. Daha maçın hemen başlarında Kanoute’nin mutlak gol olabilecek bir topunu Volkan çok iyi çıkardı. Fenerbahçe oyuna durgun ve gergin başlarken, özellikle Uğur’un Alves karşısındaki ilk yarı performansı olabildiğince iyi gözüktü. Aynı Uğur’un orta topuna Kezman’ın kafa golü geldi.

Bu golle öne geçen Fenerbahçe, seyredenleri daha fazla skora umutlandırırken, üst üste pozisyonlar buluyor ama bir türlü golü bulamıyordu. Aurelio’nun kafa şutunu Sevilla kalecisi Palop’un çizgiden çıkarması bana göre maçın kırılma noktası oldu. Alex’in kale dibinden kaçırdığı bir gol vardı ki akıllara durgunluk verir nitelikteydi. Fenerbahçe, gollere doğru koşu yaparken, üst üste pozisyon yaratırken, bir de ne görelim; Edu kendi kalesine gol atıyordu. Edu’ya sormak isterim: Bu kaçıncı hata?

Fener’in, böyle önemli maçlarında sanki ‘yakan top’ oldun çıktın. Senin yanı sıra bu yanlış zincirine kaleci Volkan’ı da ilave etmek isterim. Sanki kendi kalesinde pandomim yapar gibi sessizliğe gömülmüş. Kaleci dediğin insan, oyunu en iyi gören, savunma arkadaşlarına da serzenişleri ile yön veren adamdır. Biz bunları göremediğimiz için böylesi enternasyonel maçlarda rakibin attığı gollerden ziyade, kalecimizle birlikte savunma hatalarını dile getiriyoruz. Sonra da büyük umutlar beklediğimiz bir maç sonunda umulmadık yıkıntılara giriyoruz.

İkinci yarıda Lugano ile yine sevinen olduk. Ne var ki sevincimiz kısa sürdü; Escude’nin golüne engel olamadık... Semih’in golü önemli bir avantaj sağlayacak.

Ama umarım kaçırdığımız bir çuval dolusu golü İspanya’daki rövanşta aramayız.