Konyaspor’u şaşkınlıkla izledim. Son haftalarda üst üste farklı yenilgiler alan Konya ilk golü atıp öne geçmesine rağmen dirençli ve kazanma adına güçlü gözükmedi, kaderine mahkum oldu... Maçın hemen başında Aurelio’nun geri pası, Veysel’e pozisyon şansı verdi. Veysel ayağına gelmiş bu şansı gole çeviremedi.

Fener’in verilmeyen penaltısını es geçiyorum. Alex’in kaçırdığı mutlak bir gol vardı. Uğur, Alex’in önüne bıraktığı topu iyi kontrol etse gol yapardı. Ama şu da bir gerçek ki, bu sahada, bu zeminde top kontrolü ve gol vuruşları beklemek, şansın senden yana olmasından başka bir şey demek değildi.

İlk yarı her iki takım da çok zevksiz ve isteksizdi. Seyir zevki sunamadılar. Ceyhun ikinci yarı başında sert bir şutla önce yan direğe, sonra Fener kalecisi Serdar’a çarptırıp gol atan oldu. Ceyhun bu golden sonra sağlı sollu sert şutları ile kaleyi yokladı ama kaleci Serdar kurtardı.

Zico’nun oyuncu değişikliğindeki tercihleri maçın bu kadar farklı kazanılmasına yetti ve arttı bile... Selçuk’u oyundan aldı, Semih’i Kezman’ın yanına koydu. Ve Semih, kısacık bir zaman içinde üst üste iki gol atıp, sakatlanarak sahayı terketti. Onun ardından Kezman sahaya çıktı. İki gol de o attıktan sonra Fenerbahçe takım olarak başta Alex ile ikinci yarıda futbol resitali çekerek bu farklı galibiyetin orkidesi oldu...

Gökhan, Kezman, Alex, Edu ve Deivid hatta Maldonado’nun bu maçta sergiledikleri futbol, gerçekten Fenerbahçe’ye yakışır oldu.

İlk yarıda oynanan futbol zevksiz dedik, kötü bir saha ve zemine bağladık. Ama ikinci yarıya baktık ki istek ve arzu futbolcularda oluşunca saha, zemin ve koşullar ne olursa olsun; güzel futbol izledik.

Fenerbahçe’nin bu güzel futbolunun karşılığı da farklı bir kazançla maçı noktalamış oldu.