Sezona kötü başlayıp daha sonra dörtte dört yapan Galatasaray, Karabük deplasmanına bu moralle çıkmanın hesaplarını yaparken, hiç beklenmedik bir gelişme planları alt-üst etti.
Hafta içinde Rijkaard ile Servet arasında yaşanan kavganın, hem taktiksel, hem de moral olarak takımı olumsuz etkilemesi kaçınılmazdı. Neill-Servet ikilisi bozulduğu zaman savunmanın ne hale geldiğini gördük! Gökhan Zan, kendisini bir anda ilk onbirde bulunca, neye uğradığını şaşırdı. Nitekim, Emenike özellikle ilk yarıda Gökhan’ı neredeyse paspasa çevirdi! İlk yarının sonuna buna bir de Neill’in sakatlanıp çıkması, yerine de bir başka formsuz Ali Turan’ın girmesi eklenince, savunmanın dengesi iyice bozuldu. Galatasaray, bu savunma yüzünden neredeyse tarihi fark yiyecekti!

İşin bir de moral tarafı var. Siz futbolcusunuz ve takım arkadaşlarınızdan biri hocayla kavga edip önece idmandan kovulacak, daha sonra da kadro dışı bırakılacak. Ne düşünürsünüz? Galatasaray, Karabük’te, 2-0 geriye düştükten sonra bile “Bitse de gitsek” görüntüsündeydi. Emenike ve Cernat, Galatasaray savunmasını kevgire çevirdi. Ev sahibi farka gidecekken; çok koştukları için kondisyonları düşünce ve geri çekilme psikolojisi de devreye girince, Galatasaray şuursuzca bastırıp golü buldu.

Bir de şu var: Daha 40. saniyede hakem Aytekin Durmaz komik bir penaltı çaldı. Gol olmasa, maç böyle gitmezdi. Cüneyt Çakır’ı izlememiş demek ki! Karabük’teki sahanın tarladan farksız oluşu da bunlara eklenince, Galatasaray kaderine razı oldu.

Milan Baros’un bu takım için ne kadar önemli bir silah ve alternatifsiz olduğu bir kez daha ortaya çıktı. Camia, Baros sezon boyu sakatlanmasın diye dua etsin!