Başbakan Erdoğan, Lübnan’da “2010 Liderlik Ödülünü” alırken “AB Schengen uyguluyor. Biz de gelin kendi Schengen’imizi uygulayalım!” demiş.

Şimdi bunu duyanlar hemen başlayacaklar “biz söylemiştik... Eksen kaydı... Batı’ya sırt çeviriyoruz... Gizli gündemin üzerindeki sis perdesi kalkıyor... Gerçek amaç ortaya çıkıyor...”

Aslında Erdoğan’ın önerisi, öyle ulu orta söylenmiş laflardan değil. Hesaplara kitaplara dayanan bir ifade .

Fransa, Batı Almanya, Belçika, Hollanda ve Lüksemburg, 14 Haziran 1985’de Lüksemburg’un Schengen kasabasında, “Schengen Anlaşmasını Uygulama Komisyonunu” kurmuş ama vizenin yürürlüğe girmesi, diğer AB ülkelerinin de katılımıyla 29 Mart 1995’i bulmuş. Sadece İngiltere Schengen’in dışında. Monako, İsviçre, İzlanda ve Norveç gibi AB üyesi olmayan ülkeler de katılmış bu uygulamaya.

Schengen kasabasında başlayan bu uygulamanın mimarı Almanya.

Türkiye’de Schengen’in benzeri olarak “İstanbul Anlaşmasını Uygulama Komisyonu”nu kurabilir. Örneğin Irak, Suriye, Lübnan, Ürdün ve Türkiye’yle başlayabilir bu uygulama. Ardından diğer ülkeler de katılır. Sadece Müslüman ülkelerle de sınırlandırılmasına gerek yok. Örneğin Hindistan da katılabilir buna... Hatta Türki devletler ve Rusya! Ve de Çin!

AB, Schengen Anlaşması’nı Uygulama Komisyonu’nu kurarak bir tür cepheleşme başlattı zamanında.

AB’nin diğer üyeleri de buna katılınca cephe hepten, büyüdü, gelişti. Bu cepheye karşı yeni bir cephe oluşturmak, en azından AB’nin bu Schengen uygulamasını yeniden gözden geçirmesini sağlayabilir.

Sermaye dilediğince dolaşıyor ama sermayenin sahibi Schengen’siz yerinden kıpırdayamıyor! Sermayesi vızır vızır dolaşan insanımız, AB büyükelçiliklerinin kapısında, onur kırıcı bir biçimde saatlerce bekliyor!

Çoğu zaman size karşı açılan bir cepheye, başka bir cephe açarak yanıt vermek en akıllıca davranıştır. Çünkü el ovuşturup, evet efendim sepet efendim diyerek herhangi bir şey elde etmek mümkün değildir; pazarlık masasından ancak güçlüler kazançla kalkar. Güçsüzlerse arkalarına baka baka evlerinin yolunu tutar!