Bir düşüncenin söylenmesi ya da bir gösteri yapılmasının iki hedefi olabilir. Ya gerçek bir tepki dile getirilir ya da karşı tarafı belli bir davranışa götürmek için düzenlenir. Mesela Kıbrıs’taki Türkiye aleyhindeki gösteride söylenenler bir küfrü içermeseydi göstericilerin samimi talepleri kabul edilebilirdi. Ancak küfür içeren pankart amacın tahrik olduğunu göstermekteydi. Bu ve benzeri eylemlerde, eylemi yapanların tuzağına düşmemek ve bekledikleri tepkiyi göstermemek gerekir.

Türkiye dünyadaki dengeleri etkileyecek bir değişim içinde iken ve bölgesel bir güç olmak iddiasındayken ona karşı çıkanların olması ve istikrarı bozucu eylemler yapması doğaldır. Bunlarla mücadele edecek bir yapısal kurumun oluşturulması ve olayların bu kurum tarafından incelenerek karşı koyma tedbirlerinin hazırlanması gerekir. Bireysel tepkiler her zaman doğru olmayabilir ve provokatörlerin istedikleri tepkilerin gösterilmesiyle sonuçlanabilir.

Son zamanlarda Güneydoğu’da ve bazı büyük şehirlerde gözlenen gösteriler, kundaklama eylemleri tipik provokasyonlardır. Amacı iktidarın aldığı demokratik açılım olarak adlandırılan tedbirleri geçersiz kılmak ve devlet ne verirse versin yetmez ve bunlar huzur bozucu eylemlere devam ederler intibaı yaratılarak hükümeti boş yere taviz veren konuma düşürmektir. Bunların Kürt sorunu ile ilgisi yoktur ve doğrudan seçimleri etkilemek amacı taşımaktadır. Güneydoğu’da devleti güçsüz göstermek ve halk üzerinde kurulacak baskıyla iktidarın oylarını azaltırken diğer bölgelerde hükümeti hak etmeyenlere taviz veren konuma düşürmektir.

Türkiye’de gözlenen en büyük yanlışlık medyanın, siyasetçilerin ve bunlardan etkilenen halkın bir olayı ya da kamuoyuna yansıyan bir bilgiyi doğru ya da yanlış olma süzgecinden geçirmeden kendi lehlerine olup olmadığına göre değerlendirmeleridir. Bir haberi birbine zıt iki televizyonda izler ya da gazetede okursanız birbiriyle taban tabana zıt iki sonuçla karşılaşırsınız. Bu tesadüfi değil sistematiktir. Herkes olayı kendi çizgisine göre yorumlar. Bu taraflardan en az birinin yanıldığını, çoğu zaman her ikisinin de gerçeği çarpıttığı anlamına gelir. Böyle bir yapı halkı kendi politikalarına göre yönlendirmek isteyen odakların arayıp bulamadığı şeydir. Çoğu zaman aynı odak tarafından kamuoyuna sunulduğunu düşündüğüm bir birine zıt haber ve yorumlarla karşılaşıyorum.

Bir haberi kaynağını değerlendirmeden hatta bilmeden sırf işine yaradığı için kullanan tuzağa düşümüş demektir. Bu, günün birinde kullananı zor duruma düşürecek sonuçlar yaratabilir. Bazen bir operasyon sırf bu bilgileri kullananı zor durumda bırakmak için hazırlanabilir. Belli bir yönde gelen bilgileri, doğruluğunu araştırmadan kullananlar, günün birinde bu bilgilerin düzmece olduğu kanıtlanırsa zor duruma düşerler.

İnsanlar bir mücadele yürüttükleri zaman amaçları kazanmaktır. Hasımlarına karşı adil olmanın gereksiz olduğunu düşünürler. Oysa karşı tarafınn iddialarını değerlendirmek tuzağa düşmelerini engelleyebilir.