Önümde oturan Yüksel Uzel’e, “Güney Afrika yazılarımızı okuyacaklar isminizi geçirmeyince ya fark etmeden yanlış yere geldiğimizi, ya da yalan söylediğimizi sanacaklar” dedim. Güldü. Bir zamanlar sahnelerde fırtına gibi esen Yüksel Uzel önce ciddi bir rahatsızlık geçirdi, ardından her şeyi geride bırakıp Johannesburg’a yerleşti.

“Hayatımı yeniden burada kurdum; mutluyum, huzurluyum” dedi bana. 11 yıldır yaşadığı ülkeyi çok seviyor. “Ha İstanbul’dan yola çıkıp Bodrum’a gitmişsin, ha uçağa atlayıp buraya gelmişsin; mesafelerin bir önemi kalmadı” dedi “Uzak değil mi?” soruma...


Geçen yılın Dünya Kupası final maçının da oynandığı FNB Stadyumu’na uğradık. Yerel halk buraya ‘Soccer City’ de diyor. 100 bine yakın koltuğuyla ülkenin en büyük stadı burası. Övünç kaynağı. Futboldan anlayan bir yabancı başbakan bulunca, Güney Afrika Hükümeti, konuğun yolunu buraya düşürdü.Biraz önce konuştuğu bir düşünce kuruluşunda kendisini tanıtan sunucu, “Zamanında futbol oynamış bir politikacı” diye tanıtmıştı Tayyip Erdoğan’ı... Güney Afrika’da spor ve sporcu olağanüstü önemli.Nelson Mandela’nın devlet başkanı seçildikten sonra karşısına çıkan ‘güven uçurumu’ sorununu ortadan kaldırmak için başvurduğu yol, birbirine kuşkuyla bakan siyahlarla beyazları ‘rugby’ sporu etrafında kenetlemekti. Morgan Friedman’ın Mandela’yı canlandırdığı ‘İnvictus’ filmini izleyenler hatırlayacaktır: Yalnızca tek bir siyahı kadrosunda barındıran takım, Mandela’nın yönlendirmesi sayesinde, uluslararası bir turnuvada şampiyon olunca, bütün halk bayram yapmıştı.


Takımların tabanında, bizde de, her eğilimden insan bulunmuyor mu?Amacı, iki ülke arasında uluslararası alanda benzer yaklaşımları bir işbirliğine döndürmek kadar, “Afrika’nın yükselen yıldızı” gözüyle bakılan Güney Afrika’yla Türkiye’nin ticaretini artırma yollarını da aramaktı bu gezinin... Bu sebeple TOBB’un davet ettiği 125 işadamı da heyetteydi. Birkaç farklı ortamda yerel işadamlarıyla bizimkiler biraraya geldiler.


Kısa bir geziden hemen sonuç çıkmaz; ancak ileriye dönük umutlu gördüm işadamlarımızı... Güney Afrika-Türkiye İş Konseyi başkanı Tamer Taşkın, gezinin sonunda, bana, “Gözümüz yılmasın, burayla pek çok alanda yapılacak ortak işler var” dedi.


Uzak bir ülkeye gidenlerin kalacakları sınırlı günlerde uğrayacakları yerler bellidir. Johannesburg ve Pretoria’da böyle ‘olmazsa olmaz’ birkaç yer var. Bunlardan biri ziyaretçilerin otomobilden inmedikleri, hayvanların sere serpe ortalıkta dolaşıp ara sıra otomobillere hamle yaptıkları ‘Aslan Parkı’; maalesef biz gazeteciler oraya gidemedik.‘MonteCasino’ya ise gittik...


İsminde ‘Casino’ (kumarhane) sözcüğü bulunduğu için “Ne işimiz var orada?” diye tereddüt ettik hepimiz; meğer tek kollu canavarlar, 21 masaları ve ruletlere insanları çekebilmek için dünyanın en ilginç dinlenme alanı inşa edilmiş... Bir kapıdan girince kendinizi özel bir gökyüzü altında mağazalar ve lokantalarla çevrili buluyorsunuz. Makinaları ve masaları görmeden de eğlenebiliyor ziyaretçiler...Bizler de öyle yaptık.


Gidilen ülkeyi veya kenti hatırlatacak hediye alma âdeti olanlar için ıvır zıvır her şeyin satıldığı bir büyük mağazaya da uğradık. Tahmin edebileceğiniz gibi, filler, aslanlar ve ceylanlar ön plandaydı. İçi doldurulmuş hayvanlar... Ceylan derisi... Küçüklü büyüklü hayvan figürleri... Bir de tahtadan devekuşu yumurtaları...


Dükkânın sahipleri Sakız Adası kökenli bir Yunan baba-oğul çıkmasın mı? 1940’larda Afrika’ya yolu düşmüş adamın; önce Zimbabve, sonra da Güney Afrika... Hepimize üzerinde ‘10 milyon dolar’ yazılı eski Zimbabve parası hediye etti. Bir zamanlar kendimizin de düştüğü çok sıfırlı komik para durumuna güldük...


Yorucu bir geziydi, ama sızlanmak için ağzımı açamadım. Başbakan’ın kendisi, Arap Baharı vesilesiyle üç ülkeye, ardından ABD’ye, üç gün önce Makedonya’ya gitti; iki günlük Güney Afrika gezisi yorucu diye kime sızlanabilirim?