Geçen akşam Habertürk'te Önder Sav'la yapılan söyleşiyi izliyordum. Önder Sav CHP'nin bir türlü çıkamadığı kurultaylar sarmalının son perdesini irdelerken, olayın özünü "Tüzük" üzerindeki anlaşmazlıklara bağlıyordu.
CHP'ye yıllarını vermiş, Genel Sekreter olarak hizmet etmiş bu değerli siyasetçi, sonunda parti içi demokrasiyi aramak noktasına gelmişti.
Acaba CHP'nin ana sorunu parti içi demokrasinin eksikliği midir, yoksa seçimlerde iktidara alternatif olacak ölçüde oy alamaması mıdır?
Siyasi partiler seçimlerden zaferlerle çıktıkları zaman o parti içinde kimse "Lider sultası"ndan yakınmaz.
"Güçlü lider" aynı zamanda "Güçlü parti" anlamına da gelir eğer seçimler kazanılıyorsa...

Türkiye değişti
Türkiye Cumhuriyeti ile aynı yaştaki CHP'nin bitmek tükenmek bilmeyen kurultaylarında artık "Tüzük" üzerindeki değil "Anlayış" üzerindeki arayışlar ağırlık kazanmalıdır.
Türkiye Cumhuriyeti'ni ve CHP'yi kuranlar için tartışılması mümkün olmayan doğrular vardı.
Bu doğruların dışına çıkanların cezalandırılması için de gerekli yasalar faşist İtalya'dan bile ithal edilmişti.
Şimdiki Türkiye kuruluş dönemindeki Türkiye'den çok farklı.
Kendilerini "Cumhuriyet Muhafızları" olarak gören vesayetçi kurumlar da birer birer hizaya getiriliyor.

CHP değişmedi
Ne var ki yurttaki ve dünyadaki CHP bunca değişime rağmen varlığını bu kurumlarla sürdürdüğü dayanışmaya endeksledi.
Vesayetçi kurumlardan her birinin etkisizleştirilmesi, bir anlamda CHP'nin hayat damarlarından birinin de tıkanması anlamına geldi.
Şimdiki Genel Başkan Kemal Kılıçdaroğlu'nun "Ergenekon avukatlığı"na soyunması bile bu çaresizliğin bir göstergesi değil mi?
Bütün bu durumların konuşup tartışılması ise, CHP kurultaylarında mümkün olmuyor.
Kısacası bu ay sonunda tanık olacağımız iki kurultay da bu partiye yine seçim zaferi yolunu açmayacaktır.
CHP Genel Merkez binasına hangi hizbin egemen olacağı gibi bir sorun da, açıkçası artık ilgi çekmiyor.