Eski ve güzel İstanbul gecelerinden birini yaşadım önceki akşam.
Woody Allen'in "Paris'te Geceyarısı" filmindeki Owen Wilson'muş gibi hissettim kendimi. O bir gece yarısı bir otomobile binip 1920'lere gitmişti.
O gece ben de 1960'lara, 70'lere gitmiş gibiydim.
"Günay"da Muazzez Abacı'yı ve Selami Şahin'i dinliyordum.
Sanki eski Maksim gibiydi.
Fahrettin Aslan yoktu ama Sacit Aslan oradaydı.
Bir ara Muazzez Abacı ile Selami Şahin birlikte, Selami Şahin'in "Özledim"ini söylediler.
"Sen gittin ya yaşantımın bir anlamı kalmadı/ Sen gittin ya pencereme bir kez güneş doğmadı/ Sen gittin ya senden sonra mutluluğum olmadı/ Senle geçen günlerimin kıymetini bilmedim."

Can yoldaşım gelmedin
Hem çok beğendiğim hem de çok sevdiğim iki sanatçı, beni de, Günay'da bulunan herkes gibi alıp bir yerlere götürüyorlardı...
"Özledim teninin kokusunu özledim/ Özledim sımsıcak nefesini özledim/ Özledim sohbetini o sesini özledim/ Gelmedin gözbebeğim can yoldaşım gelmedin."
O kadar çok anım var ki Günay'da.
Bir cumartesi gecesiydi ve yıl 1992'nin sonlarıydı. Turgut Özal Cumhurbaşkanıydı.
Kızının düğünündeydik. Onu çok mutsuz ve karamsar gördüm.
Yanına gittim,
- Turgut Bey, Muazzez Abacı Günay'da söylüyormuş... Birazdan kalkalım, sizi oraya götüreyim.
Havanız değişir, dedim.
Semra Hanım da bu teklifime evet deyince kalkıp Günay'a gittik geç bir saatte. Özal salona girince orada bulunanlar ayağa kalkıp alkışladılar

Abacı sahnede
O dönemde Günay'ın sahibi olan Günay Tuncel hemen en öne bir masa kurdurdu. Birlikte oturduk.
Ve Muazzez Abacı çıktı hemen önümüzdeki platforma.
Mikrofondan Özal için o kadar duygusal ve güzel sözler söyledi ki.
"Siz Türkiye'nin Cumhurbaşkanısınız ve gönlümüzün de padişahısınız" dedi mesela.
Sonra Ercüment Berker'in güftesi Ayten Baykal'a ait olan Hüseyni şarkısı "Yunus Gibi"siyle başladı konserine...
Yanımda oturan Turgut Özal kendiyle özdeşleşmiş olan bu şarkıya eşlik ediyordu...

Sana öyle hasretim ki
"Sana öyle hasretim ki/ Bir çabam yok varam diye/ Yandım amma susuzluktan/ İçmiyorum haram diye/ Bana cansın, gönlüme yâr/ Nasıl tatlı özlemin var/ Dolaştırsan diyâr diyâr/ Bir gün demem aman diye/ Gözüm sende, gönlüm sende/ Ben yok oldum artık bende/ Çağırsan da, gel desen de/ İnan gelmem ferman diye."
Turgut Özal'ın omzuna attım kolumu,
- Turgut Bey, sen Cumhurbaşkanı olsan da olmasan da benim için çok değerlisin. Sen benim en güvendiğim arkadaşımsın. Ne olur kendini yorma, üzüntülere esir olma. Seni çok seviyorum, dedim. Bana döndü,
- Ben de sana çok güveniyorum, çok seviyorum seni, dedi.
Muazzez bir Dede Efendi bestesine geçmişti o sırada.

Muazzam Abacı
Önceki akşam Muazzez Abacı yine şarkıdan şarkıya geçerken o geceyi hatırladım.
Rauf Tamer bir keresinde Muazzez Abacı için "Muazzam Abacı" demişti.
Yine muazzamdı Muazzez.
Günay'ın yeni sahibi olan Ardahan'lı Bayram Yıldız'ı kutlamak gerekiyor. İstanbul gecelerinde Maksim'in yokluğu ile doğan boşluğu gidermiş.
Doya doya Selami Şahin'i ve Muazzez Abacı'yı dinledik o gece.
Bir başka masada oturan Hıncal Uluç da benim kadar mutluydu... Bunu yüzündeki ifadeden okudum.