Kuruluşundan beri İhvan'ın (Müslüman Kardeşlerin) riayet ettiği kural, ümmeti bölecek, parçaları birbirine düşürecek, birliğe zarar verecek davranışlardan uzak durmak, mezhep farklarını ön plana çıkarmamaktır. Özellikle ümmete düşman olan güçlerle mücadele eden Müslümanları desteklemektir. Bu kuralın varlık ve işlerliğini gösteren örnekler:

İhvan'ın kurucusu ve hâlâ manevi önderi olan Hasen el-Bennâ -Hocası Muhibbuddîn el-Hatîb'in aksine- Mısır'da, Sünnî-Şîî yaklaşması faaliyetine (takrîb) destek vermiştir.

Suriye İhvanı'nın lideri (el-murâkıbu'l-âmm) Mustafa Sibâî, "es-Sünnetü'n-nebeviyye" konulu kitabında aynı yaklaşımı benimsemiştir.

İhvan'ın üçüncü lideri Ömer Telemsânî ed-Da've dergisinde yazdığı bir makalede (Temmuz, 1985, sa. 105) şunları kaydetmiştir:

"Şîa ile diğerleri arasındaki siyasi ihtilaflardan uzak olarak İhvan, çeşitli mezheblere mensup bulunan Müslümanların safları arasında elle tutulur bir yaklaşmanın olması için elinden geleni yapmaktadır... Doğu'dan Batı'ya her yerdeki Müslümanların canu gönülden istedikleri bu birlik ve yakınlaşma konusunda gayret göstermezlerse her iki grubun alimleri dini vazifelerini ihmal etmiş olacaklardır."

Muhammed Gazâlî, "Keyfe nefhemu'l-İslam" isimli kitabında (s. 142):

"Öteden beri siyasi ihtiraslar, Müslümanların inançlarını da etkilemiş, dinden olmayan bazı hususları inanca dahil etmiştir; bunun sonucunda Müslümanlar -küçükleri dışında- iki büyük gruba ayrılmışlardır: Sünnîler ve Şîîler. Halbuki bu iki grup Tek bir Allah'a ve Onun Resulü Muhammed'e (s.a.) iman ediyorlar; her iki grubun inancı içinde Müslüman olmak ve kurtuluşa ermek için gerekli olan unsurlar mevcuttur."

Raşid el-Gannûşî (el-Hareketu'l-islamiyye ve't-tahdîs, s. 17):

"İslam'ın cemiyet düzenini ve devleti de içine alan kapsamlı tasavvuru üç büyük islâmî harekette mevcuttur: Müslüman Kardeşler, Mevdûdî'nin Cemâati ve İran'da Humeynî hareketi."

Mevdûdî (Mecelletu'd-d'ave, Ağustos 1979, sa. 19):

Humeynî devrimi islâmî bir devrimdir, bunu gerçekleştirenler Müslüman topluluk ve islâmî hareket içinde yetişmiş gençlerdir, bütün Müslümanların ve özellikle islâmî hareketlerin bu devrimi desteklemeleri ve her alanda yardımlaşmaları dini bir vazifedir."

İhvan'ın Küveyt'te çıkan el-Muctema' isimli degisinin başlangıç yazısını sözcüleri İsmâîl eş-Şattî kaleme almıştı (özeti): İmâmî Şîîler İslam ümmeti ve Muhammedî milletin bir parçası olduğu için, İslam'a ve ümmete düşman olan güçlerle mücadelelerinde onları desteklemek farzdır. Şah mecûsîliğin bayrağını taşıyor, imâmî Şîîler ise İslam bayrağını taşıyorlar. İran devrimi sonunda oluşacak islâmî kurumlar ve tecrübe, islâmî devlet kurmak isteyen diğer müslümanlar için de önemli bir birikim olacaktır."

İran'da Humeynî'nin liderliğindeki devrim başarıya ulaşınca İhvan, çeşitli ülkelerdeki temsilci/liderlerini topladı, özel bir uçak kiralayarak Humeynî'yi tebrike gittiler.

İhvan, son savaşında Lübnan Hizbullahı'nı ciddi bir şekilde desteklemiş ve Suûdî alim Abdullah b. Cibrîn, Hizbullah aleyhine bir fetva neşredince İhvan uleması buna şiddetle karşı çıkmıştır.

Mezhepçilik ve mezhebî siyaset ümmeti parçalar, birbirine düşürür ve tüketir. Mezhepçilik yerine -her grubun farklı mezhep inançlarını kendilerine bırakıp- ortak İslam imanında kardeş olmaya bakmak gerekiyor.