Facebook biraz kolayca ipin ucunu kaçırıyor, çoktandır ilgilenmiyorum.
İnsanın sevdiklerinin dar kafalılığı ve bitmez tükenmez kibiriyle sürekli yüzleşmek zorunda kalması hoş olmuyor
Ama ne yalan söyleyeyim...
Twitter'da kurtların dökülmesini cidden sevmeye başladım. Instagram'da hayallerle hayatların tatlı karışımını çok "insanca" buluyorum.
İtirazlarım yok mu var?
Çok çabuk gaza gelme, vesaire...
Ağzı zaten bozuk olanlara da kızacak halim yok, orası da gündelik hayat gibi işte! Ancak durmadan edepten söz eden kesimlerin durmadan etrafa küfür yağdırmasına, belaltı operasyonlar çekmelerine ara ara kızıyorum.
Peki lafı nereye getireceğim?

***
Şuraya...
Sözünü, derdini, itirazını sadece sosyal medyada dile getirmekten başka çaresi olmayanlarla bizim gibiler arasında bir fark var.
Onların tek çareleri sosyal medya.
Oysa ben şanslıyım; buradayım.
Hem de haftada altı gün...
Canımın istediğini ve elbette ara ara siyaseti de yazıyorum.
Biliyorsunuz...
Eğer "Bize Müsaade"yi yaptığımız kanal geçen yılın sonunda programa son vermeseydi (ki elbette kendi bilecekleri iştir) ve daha sonra ekranlardan uzak kalmayı tercih etmeseydim, bunlara bir de televizyonda aklıma estiği gibi konuştuğumu eklemem gerekecekti.
Dolayısıyla...
Beni sosyal medyada örtülü biçimde oraya buraya laf çakan, birtakım operasyonlara destek çıkan biri gibi sunmak isteyen uyanıklara gülüp geçiyorum.
Bunu bilin istedim.
***
Bugüne kadar iktidar neyi doğru yaptıysa alnından öptüm, destek çıktım.
Bundan sonra da öyle olacak.
Ama mesela dokunulmazlıklar konusunda batağa saplanmanın eşiğine gelindiğini söylememe neden bozulunur?
Anayasa konusunda Başkanlık noktasının perdelendiği izlenimine katıldığımı ve bunu hiç sevmediğimi söylememden...
Bizi uçuk Twitter fenomeni paralellerle oyalayan dünyanın küresel güçlerinin üzerimize büyük "paralel yapı"yı sürdüğünü ifade etmemden neden rahatsız olunur?
Bunları anlamam; anlamayacağım.
***
Aslında bu iş o kadar da uzatılacak bir konu değil.
En sevdiğim şey berraklık.
Yanlış söyleyebilirim, doğru söyleyebilirim. Orası önemli değil, önemli ve değerli olanokurumun da benimle birlikte düşünüyor olması.
Dünyanın çok derdi var.
Dünyanın derdi Türkiye'nin, Türkiye'nin derdi dünyanın derdi olacak, artık öyle bir dönemdeyiz.
Yazacak çok şey var.
Bir "iş" çeviriyorsam, zaten burada, bu köşede çeviriyor olacağım; elbette Twitter mesajlarımda da burada yazdıklarımı pekiştireceğim.
Gerisi boş laf!