Eylül'ün bir hüznü varsa, yazın bittiğini haber verişinde gizlidir. Bir de ikindi vakitleri gitgide sararan ve akşam üzerleri duvarlara vuran, camları kızıla boyayan ışığındandır! Bu sözlerimi belagat sayıyorsanız, o ışığa hiç bakmamışsınız demektir. Bu sefer bakın, kaçırmayın!

Bedeni coşkuya, ruhu tembelliğe sürükleyen ayların ardından eylül yavaşça gelip içimize yerleşir.Artık hayatın ölüm, ölümün hayat karşısında saygıyla eğilme vakti yaklaşmıştır. Hazırlanmak gerekir.

Doğru! Defalarca söyledim, tekrar edeyim.
Eylül bir ay değil, ayrı bir mevsimdir.
İşte tam o yüzden her gününün değerini bilelim.

Rilke diyor ya hani; "Aynı anda biliyoruz çiçeklenmeyi ve solmayı/Bir yerlerde aslanlar dolaşıyor ve henüz aslan oldukları için bilmiyorlar güçsüzlük nedir."

"İçlerine doğru yolculuk" yaptıklarından söz eden kimilerine bakıyorum da... Nereye gitmeye çabaladıklarını anlayamıyorum. O kadar sığda yüzülmez, bir gıdım yerde yürünmez ki!

Varlığımız bir kabuktan ibaret. Hakiki bir "iç"imiz yok ve olsun diye çaba göstermiyoruz.
Sabırla doldurmak gerekiyor kabuğun içini. Sevmenin ağırlığını taşımak, sevilmenin hafifliğinden sakınmak gerekiyor. Modern insan için ağır iş... Peki o halde nasıl oluyor da, "içten" ve "içli" biri olduğumuza inanabiliyoruz?

Durmadan "eğer..." var sözlerinde... "Bir sevgilim olsaydı" dersin, "güçlü biri olsaydım" falan filan... Ya da bitmez tükenmez "keşke"ler... "Keşke o işi kabul etseydim, keşke başka bir şehirde yaşasaydım, vd." Böyle böyle "yok olduğunu" fark etmemektesin. Oysa kendini sürekli sahip olmadıkları üzerinden tarif eden birinin gideceği başka yer yoktur.

Onu beğenmiyor, bunu beğenmiyor... Onu aşağılıyor, bunu aşağılıyor... Nelerden nefret ettiğini anlatmaya bayılıyor. Ama durdurup neleri sevdiğini sorun ona! Göreceksiniz ki, şaşırıp saçmalıyor. Neden peki? İçten içe aşağılığın teki olduğunu bildiği ve bu bilgiyi kendinden bile saklamaya çalıştığı için mi?

Her şeye rağmen güzel şeyler
 Simit hastasıyım ya, bir süredir Göksu Peçko'nun simitlerinin üzerine tanımıyorum.
 Eylül müzikleri... Olafur Arnalds ve Rubato. Biraz da Erik Satie.
 Şimdi kitaplıktan Guenon ve Schuon'ları indirip baştan okumaya başlamanın zamanıdır.
 Balkondaki maydanoz, fesleğen ve naneler coştu. Her sabah onları görmek çok güzel.
 Günaydın'ın tamamen üniversiteli gençler tarafından hazırlanan Kantin ekinigördünüz mü? Çarşamba günleri bakın.