Seksen kuşağından olanlar iyi bilir.

Seksenli ve doksanlı yılların meşhur tartışmalarından biriydi bizim için: Düşüncede, siyasette, kültürde... yani hayatın en önemli alanlarında 'antitez' olmaktan kurtulup, 'tez' olmadan başarı elde edilemez.

O zamanın tartışmalarının iki önemli özelliği vardı.

1. Evrensel düzeyde kapitalizme, sosyalizme ve faşizme karşı alternatif olacak bir tez üretmek.

2. Dogmatik, statik ve kısır düşüncelerin esiri olmadan, özgürce tartışabilmek.

Tartışmalar bu iki nedenden dolayı üretken ve doğurgandı. Geleneksel İslami düşünceler de dahil, tabu sayılabilecek tüm fikirler tartışılıyordu.

TEZ OLAN HER ZAMAN AVANTAJLIDIR

Lakin bizim için en ciddi sorun, eleştirdiğimiz, yanlış bulduğumuz fikirlerin antitezi konumunda olmaktı.

Fikri üreten, iddia sahibi olan, ortaya bir proje koyanlar her zaman avantajlıdır.

Antitez olanlar muhalefet dilini, tez olanlar ise iktidar dilini kullanıyordu. İktidar dili dediğim sadece siyasi iktidar değil, sevgili İsmail Kılıçaraslan'ın dediği gibi, kültürel iktidar dili de buna dahildir.

Antitez olanlar sürekli eleştiriyor, tezin yanlışlığını ispata çalışıyor ama hiçbir zaman tartışmayı yönlendiren değil, hep belirlenmiş gündemi takip eden kişiler oluyordu.

Tartışmalar doksanlı yılların ortasında antitez olmaktan çıkıp, tez olmaya başladı. Bunun en önemli sebebi, Refah Partisi ile kazanılan belediyeler olmuştur. Özellikle Erdoğan'ın İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olmasından sonra, artık muhalefet etme dönemi bitmiş, yerel iktidar dönemi başlamıştı.

Diyebilirim ki, muhafazakar entelijansiyanın en önemli değişimi de bu dönemde olmuştur. Muhalefet etmek, eleştirmek, antitez olmak yerine, artık ortaya bir tez koymak zorunlu olmuştu.

O günden bu yana bir çekim merkezi olan Erdoğan'ın etrafında, aynı zamanda yeni fikir ve tezlerin bir üretim halesi de oluştu.

Erdoğan, cezaevine girdiği dönemde, yanına gidip gelenler arasında sadece sevenleri değil, aynı zamanda muhafazakar camianın entelektüelleri de vardı. Cezaevinde siyaset, sosyoloji, tarih ve felsefe tartışmaları düzenlenir, Erdoğan, bu tartışmaların ortasında, gelecekteki siyasi hareketinin düşünce alt yapısını oluştururdu.

BİR KAVRAMLA TEZ OLAN AK PARTİ

AK Parti'nin kuruluş tartışmaları, Erdoğan cezaevinden çıktıktan sonra da devam etti. Bugün 'İslamcı' diye kara çalınmaya çalışılan onlarca isim, hem cezaevinde, hem de dışarıda, fikir üretiminin en önemli aktörleri oldu.

AK Parti, tüm bu tartışmalardan sonra ürettiği, “muhafazakar demokrat” kavramıyla birlikte antitez konumundan çıkıp, tez konuma geldi. Bir fikri, iddiası, projesi ve söyleyecek sözü vardı. Bu söz, milletin gönlünde karşılığını buldu ve o günden bu yana tüm seçimleri kazandı.

Muhalefet ve statükodan yana olanlar, değişen Türkiye şartlarını anlayamadı ve iktidar gücünü, iktidar dilini kaybetti. Bunu kaybettikten sonra da, tez olmaktan çıkıp, 'AK Parti karşıtı bir anti tez'konumunda geldi. Ne yeni bir fikir üretti, ne de ülkenin sorunlarını çözecek bir tez olabildi. O nedenledir ki hiçbir seçimi kazanamadı. Bugün hala aynı durumdadır.

MEDYADA ANTİTEZE DÖNÜŞEN KAYBEDER

Siyasetin bu seyr ü seferinin aynısı medya için de gerçekleşti. Yıllarca, 'AK Parti bir hata yapsa da, bunu manşete taşısak 'diyen merkez medya, bir süre sonra kendini tükettiğini fark etmedi. Sonunda antiteze dönüşen medya hayatı, anlamsız, kalitesi düşük, ilgi gösterilmeyen bir hal aldı. Tıpkı siyasi muhalefet gibi, muhalif medya da kendini tekrar etti ve içi boşalmış bir kuruma dönüştü.

Bugün aynı tehlikeyi, iktidarının 15. yılını yaşayan AK Parti'yi destekleyen bazı medya organları için gördüğümüzü söyleyebiliriz. Erdoğan, Anayasa değişikliği ile yine bir tez olarak merkeze otururken, onu savunduğunu söyleyen bazı medya organlarının garip bir şekilde, muhalefet dilini seçtiğini, tez değil de, anti tez konumlanmasına geri döndüğünü görüyoruz.

Yazılarının yüzde 70'ini başkalarıyla polemiğe ayıran bir yazarın, söyleyecek sözü yok demektir. Başka gazetelerin haberlerini, köşe yazılarını takip edip, onları eleştiren, hem de seviyesi diplere ulaşmış bir dille eleştiren bazı gazetelerin, yazarların AK Parti'nin tez olma konumuyla çeliştiği aşikar.

Daha vahimi şudur ki, bu medyaya doluşmuş lejyonerlerin, önüne gelen herkesi suçlayan, hakaret eden yazılarına, Ahmet Taşgetiren gibi bu camianın en vicdanlı isimleri de hedef oluyor artık.

TÜRKİYE'DEN VE AK PARTİ'DEN TEZ BEKLENİYOR

AK Parti ve Erdoğan, gücünü ürettikleri fikirlerden, projelerden ve tez olmasından aldı bugüne kadar.

Dünyada derin sarsılmaların olduğu bir dönemde, Türkiye'nin, insanlığın selameti için tezler üretecek bir konumda olması gerek. Kaos ve terör kıskacında kıvranan İslam dünyası, Türkiye'den ve AK Parti'den bir tez, bir çıkış yolu bekliyor. Körfez seyahatinde olan Cumhurbaşkanlığı heyeti, bunu şimdi yerinde, bir kez daha görüyordur.

Bizi sığlaştıran, kısırlaştıran, içe kapatan antitez tartışmalarından bir an önce kurtulmamız lazım.

Yapılacak çok işimiz var.