Epeydir "insan hakları" lafını işittiğimde ürperiyorum; hafiften bir asabım bozuluyor.
Hak, çok güzel bir kelime.
Onda bir sorun yok!
Fertleri hak/ hukuk çerçevesine almak da güzel elbette.
Sorun "insan"da!
Eşitmiş! Peki kiminle? Nasıl biri?
Komşusu açken tok yatmayı kendine yediremiyor mu? Ne gezer!
Şu "hukuksal eşitlik" iddiası mesela...
İnsanlığın dün ve bugün olduğu gibi yarın da ayrımcılıklar, eziyetler, yerinden yurdundan edilmeler, ötekileştirmeler yaşamasını önleyecek mi? Hayır!

***
Malum, 10 Aralık İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi'nin kabul edilişinin 54. yılıydı.
Birleşmiş Milletler bildirgeyi 1948'de kabul etmiş, Türkiye 1949'da kabul eden ülkeler arasına katılmıştı.
1. maddesini hatırlatayım da, acı acı gülümseyin. Büyük yalanı başlatan madde şöyle: "Bütüninsanlar hür, haysiyet ve haklar bakımından eşit doğarlar. Akıl ve vicdana sahiptirler ve birbirlerine karşı kardeşlik zihniyeti ile hareket etmelidirler." 
Ne oldu? Bırakın gülümsemeyi, öfkelenmeye başladınız, değil mi?
1948'de öyle herhangi bir yıl değil.
Mesela İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi'nin kabulünden birkaç ay önce Ortadoğu'da yeni bir ülke yoktan var edilmişti. Adını biliyorsunuz. İsrail.
***
Peki evrensel insan haklarının "evren" dediği yer neresi?
Bu sorunun cevabı, yani o acımasız gerçek halkların kafasına dank edeli çok oldu.
O evren Batı ve müttefiklerinden oluşan güç coğrafyası; küresel kapitalizmin merkezidir.
Arada sırada Batılılara benzeyen "diğer dünyalılar" da aralarına dahil ediliyorlar.
Anlayacağınız...
Oyunu baştan hileli kuran (ve bu konuda arsızca yalanlar söyleyen) dünya sistemiyle kavga etmeden adil bir hak/ hukuk düzenini inşa etmek imkânsızdır.
Ne yalan söyleyeyim, o konuda radikalim. İnsanlığın "Aydınlanma" denen koyu karanlığa geçmeden önce bulunduğu yere; ipsiz sapsız bir özgürlüğe bağlı insan tarifinden, Allah'ın ipine bağlı bir insanın canlı ve cansız bütün varlıklarla hürmet bağına dönmesi gerekiyor.