Savcı, bir tek “tutuklusu” bile bulunmayan 28 Şubat davasında sanıklarının müebbetle cezalandırılmasını istedi.

Niçin tutuklusu yok bu davanın?

Çünkü FETÖ yargısı tarafından tahliye edilmişlerdi.

Ne zaman?

17/25 Aralık kumpasından hemen önce...

Niçin alındılar, niçin tahliye edildiler?

Bunun cevabı basit:

Ergenekonve Balyoz girişimlerine “meşruiyet” kazandırmak için alındılar, maksat hâsıl olunca salıverildiler.

Böylece, hem “Amerikancı-NATO’cu bir darbe yargılanamaz” kuralı işletilmiş oldu, hem de Erdoğan’a karşı güç tahkimatına gidildi; yani bir tür “darbe ortaklığı” kuruldu. Çünkü bu tahliyelerin arkasından 17/25 Aralık kumpası gelecek, ülke 15 Temmuz girişimiyle sonuçlanan “darbeler sürecine” sokulacaktı.

Söylemesi ayıptır, bunun bir “darbe habercisi” olduğunu yazmış, tahliyelerde izlenen yöntemi Samet Kuşçu hadisesine benzetmiştim.

Okuyalım:

Darbe girişimini ağır müeyyidelere bağlayan “Yüce Türk Adaleti”, apaçık bir darbe olan (“Bu bir postmodern darbedir” demişti sanık Erol Özkasnak) 28 Şubat’ı akladı.

Diyeceksiniz ki, “Henüz yargılama bitmedi. Sanıklar hakkındaki isnatlar devam ediyor.”

Fark etmez...

Darbe girişimi davalarında “uzun tutukluluk” seçeneğini devreye sokan ve mebzul miktar mağdur yaratan yargı, 28 Şubat’ın aktörlerine aynı tarifeyi uygulamadı.

Şu olacaktır:

Dava neticeye bağlandığında, sanıkların yattıkları ceza göz önünde bulundurulacak ve mesele kapanacaktır. Yani “infaz” gerçekleştirilmiş olacaktır. “Tutukluluk süreleri” ve “acil tahliye”, ortaya çıkacak cezanın miktarına ilişkin fikir veriyor çünkü.

Buradan şu sonucu çıkarabilir miyiz?

Darbe yapabilirsin ama girişimde bulunamazsın... Madem giriştin, işi mutlaka neticeye bağlamalısın.

Darbe sanıkları tahliye ediliyorsa/edilebiliyorsa, girişim sahipleri niçin hâlâ içeride tutuluyor?

Doğu Perinçek isyanında haklıdır...

Balyoz’cu Çetin Doğan isyanında haklıdır.

Şener Eruygur isyanında haklıdır...

Bilumum Sarıkız, Ayışığı, Eldiven, Yakamoz, Kafes sanıkları isyanlarında haklıdırlar.

Geçmişte de pek çok “darbe girişimi” muhakeme konusu edildi ama hiçbir yargılamada, bu dönemde olduğu gibi, geniş bir “mağdurlar ordusu” yaratılmadı.

Benzetmek gibi olmasın, 28 Şubat davası tahliyeleri, bana, Samet Kuşçu olayını (9 Subay davası tahliyelerini) hatırlatıyor.

Samet Kuşçu, bir darbe girişimini ihbar etmişti. İhbara konu olan hadise, bir yönüyle Sarıkız, Ayışığı, Eldiven ve sair darbe girişimlerini hatırlatıyor ama muhakeme sürecinde sanıklara farklı bir tarife (28 Şubat sanıklarına uygulanan tarife) uygulandı. Küçük gözaltılarla iktifa edildi ve hızlı bir muhakemeden sonra tahliye kararı çıktı. Bir süre sonra da sanıklar beraat ettirildi ve dosya kapandı.

Samet Kuşçu hadisesinden sonra, Menderes’e karşı yeni bir ittifak oluştu.

Daha doğrusu, var olan ittifaka yeni unsurlar eklendi.

Bir taraftan eylemlerinin takibatsız kalmasından cesaret alan subaylar, diğer taraftan siyasi hasım rolü oynayan olan CHP ve yüksek bürokrasi (“devlet içinde devlet” görüntüsü veren unsurlar), ülkeyi 27 Mayıs’a götürecek olayların zeminini hazırladılar.

Menderes dönemindeki ittifakın bir benzerini bugün de görüyoruz.

Menderes döneminde işaret fişeğini, 9 subayı salıveren Askeri Mahkeme çakmıştı.

Bugünün işaret fişeği ise, 28 Şubat sanıklarının tahliye edilmesidir.

Diyebilirsiniz ki, “Ordunun darbe yapacak mecali kalmadı. Ayrıca mevcut komuta kademesinin böyle bir maceraya niyeti ve isteği de yok...”

Bir “ittifak”tan söz ediyorum.

Erdoğannefretinin motive ettiği ve alesta tuttuğu, üstelik farklı renkler barındıran, hatta “dış ayağı” da bulunan bir ittifak bu... Birbirleriyle hasım olması gereken unsurlar, Gezi’cisi, solcusu, Kemalist’i, Emniyet’çisi, bürokratı, bu nefret temelinde birleşmiş durumdalar.

Bu ittifak, istikbalde bir “cunta”yı tetikleyebilir mi?

Neden olmasın?

Hiç rastlanmamış bir olay değil ki...

Seçimle alt edilmeyenlere uygulanan “tarife” her zaman aynı olmuştur çünkü.

HAMİŞ

Okuduğunuz yazının yayın tarihi 21 Aralık 2013’tür... O gün söylediklerim “aynen”gerçekleşti. Kamuoyunun dikkatine sunulur!