CHP’nin hükümetin yapmak istediği Anayasa değişikliğini Anayasa Mahkemesi’ne götürmesi ve iptalini talep etmesi kendi üzerine döndü. Türkiye siyasi tarihine bakınız, şu patternla karşı karşıya kalacaksınız: CHP her daim her ortamda siyasi açılımların önünde blokaj oluşturur. Gelişimi kendi perspektifinden anlar ve anlaşılmaya zorlar. “Yaparsak biz yaparız, getirirsek biz getiririz” mentalitesiyle çoğulcu demokrasi ile arasına mesafe koyar ve bunu açıkça ifade etmekten de hiç mi hiç çekinmez. Özrü kabahatinden büyüktüre örnekleme teşkil eder. Bu duruşa dört elle sarılmasında, ısrarında ve hatta çekinmeden savunmasında halkla arasına ördüğü duvarı, kazdığı uçurumu bulursunuz. Nihayet CHP’liler kurmuştur bu elitist rejimi ki o dönemde demokrasinin esamesi de okunmamıştır, onlar halk yerine halk için yetki kullanmayı kendi görevleri arasında görmüşlerdir. Bu durum CHP’nin demokrasiyle ilişkisiyle direkt olarak ilintilendirilemez. Yani CHP’nin demokrasiye olan düşkünlüğü azdı, bu nedenle de kendiyle gerçek halk arasına ağ ördü tezi savunulamaz. Zira dünyanın başka yerlerinde de gördüğümüz benzer tecrübeler demokrasiye mesafeli olarak tohumlanmıştır. Mesela Amerika örneğine bakınız. ABD bugün demokrasiyi içselleştirmiş, demokrasinin kurumlarını en sağlam temeller üzerine oturtmuş bir devlettir. İçsel anlamda demokrasi kurumlarını en iyi halde “halktan yana” evet bu çok önemli halktan yana işleten bir devlet anlayışına sahiptir. (Lütfen bu ifadeleri değerlendirirken ABD’nin iç politikasını dış politikasından soyutlayarak değerlendirin). Zaman zaman yalpalanmalar yaşasa da eninde sonunda üç gücün bağımsızlığı tecelli eder ve yargı mercileri adaleti hak edene teslim eder. Gelin görün ki fırsatlar ülkesi Amerika’da da en başta demokrasinin esamesi okunmamıştır. Founding Fathers adı verilen kurucu atalar -ki aralarında ilk başkan George Washington, Thomas Jefferson, John Adams, James Madison ve Alexander Hamilton gibi düşünürler vardır- da halka güvensizliklerini ifade etmekten çekinmemiş, ülkenin en eski resmi dokümanı olarak kabul edilen Federalist Makalelerde bunu açıkça ifade etmişlerdir. Halkın çoğu zaten Afrika kıtasından gaspedilmiş kölelerden oluşmaktaydı. Bunların arasında Müslüman ülkelerin prensleri, ileri gelenleri dahi vardı. Kurucu atalar hazırladıkları ilk anayasada her ne kadar eşitlik ilkesini tanımışsalar da zencileri bu ilkeden muaf tutmuşlar, asırlar boyu sürecek bir ırksal çekişmenin ilk ateşlerini atmışlardır. Federalist Makalelerdeki yazışmalarında da halka karşı duydukları tedirginlikten söz etmiş, halka kendini yönetme yetkisinin verilmesinin doğuracağı potansiyel tehlikeleri tartışmışlardır. Onlar da kurucu CHP’liler gibi diğer insanlardan üstünlüklerine inanmış, aldıkları eğitim, öğretim, sosyal ve siyasal kazanımları sebebiyle başkaları yerine başkaları için en iyi kararı alabilme yetisine sahip olduklarına kendilerini inandırmışlardı.
CHP de bugün referanduma karşı çıkmakla, halk için halk yerine sloganını bağırmaktadır bütün gücüyle. Halk ne bilir? Halk ne anlar? Halk bidon kafalı, göbeğini kaşıyan adamdır. Neme lazım başı boş bırakılmamalıdır. Hele hele halka soralım diyen referandumlardan bütün güçle uzak durulmalıdır. Yoksa CHP’ye iş mi kalır. Hedefimiz CHP’yi ilelebet payidar kılmaktır.