İnsanlar yaşam süreçleri boyunca salt kendileri için değil, parçası oldukları milleti de kalkındırmak, daha iyi koşullarda yaşamalarını sağlamak, geleceğe katkıda bulunmak için çaba harcarlarsa unutulmazlar katına tırmanırlar. Ama kimi zaman insanoğlu öyle bir ülkede doğar ki, yapabileceği hiçbir şey yoktur, ne kendi ne de toplum için.

Örneğin, eğer Afganistan’da doğmuşsanız, UNICEF raporlarına göre, dünyanın en “kötü” ülkesinde yaşama gözlerinizi açmışınız demektir.

Doğan her bin bebekten 157’si öldüğüne göre, yaşama olanağınız hayli sınırlı.

Daha on yaşınıza basmadan, bir kurşuna hedef olma ihtimaliniz ise yüzde 27. Hadi kurşunlardan da sıyırdınız, Taliban’la sürdürülen savaş nedeniyle, temiz su eksikliği, çocuk felci, kızamık gibi hastalıklara karşı aşı bulunmaması, yirmili yaşlara ulaşma olasılığınızı iyice kısıtlıyor.

Hadi bunlardan da sıyırdınız, yirmiyi gördünüz, mutlaka taraf seçmek zorunda bırakılıyorsunuz. Yani “Bırakın beni. İşimde gücümde çalışayım. Aileme bakayım...” falan gibisinden edeceğiniz hiçbir lafın anlamı yok. Sonuçta otuz yaşını görmeden ölme olasılığınız yüzde 37.

Gelelim askerliğe.

Çin’de doğmuşsanız hapı yuttunuz. Çünkü Çin ordusunda askerliğin belirli bir süresi yok! Ordunun sayısı, CIA Dünya Veriler Kitabına göre 218 milyon 459 bin. Komutanınızla aranız iyiyse, bir gün sizin terhis edilmenize izin verebilir. Yok sevmiyorsa sizi, örneğin Lee Yan Quan gibi, askere bir gidersiniz, on beş yıl sonra evinize dönersiniz.

Ama eğer Irak ya da Afganistan’da gözlerinizi dünyaya açmışsanız askere gitmenize gerek yok ölmek için. Bu ülkelerde toplam 10 milyon mayın var! Ve her yıl 600 kişi bu mayınlara basıp paramparça oluyor.

Ve tabi Allah’a dua edin ki, Burma’da dünyaya gelmediniz. Çünkü Burma ordusuna yaka paça götürülmeniz için yaş sınırı yok! Bugün İnsan Hakları İzleme Raporlarına göre, 350 bin kişilik Burma ordusunda 70 binden çok “asker”, on beş ile on sekiz yaş arasında. Son olarak da ordu sayısına göre geri hizmetlerde çalışan, yani garsonluk, berberlik, terzilik vb. oranlarına bir göz atalım. Bu konuda Çin’e kimse yaklaşamıyor tabii... Sayısal üstünlük açısından. Oran açısından biz, yani Türkiye fena sayılmayız! Sayı tam olarak saptanmamış olsa bile, 70 binin üzerinde, davul zurnayla vatan hizmetine uğurlanan delikanlılar, askerliklerini garson, terzi, berber, kasap olarak yapıyorlar!