Bilmiyordum...
Dücane Cündioğlu'nun ürpertici güzellikteki yazısında okudum. ("İnsan nefesine hasret." Yeni Şafak. 31/10/2010)
Romy Schneider ölü bulunduğunda avucunda sıkışmış bir kâğıt parçası varmış.
Kendisi gibi tiyatro ve sinema oyuncusu olan babası Wolf Albach- Retty'nin bir zamanlar yaşgünü hediyesi olarak yazıdığı şu sözler okunuyormuş o kağıt parçasında: "Çocukluğunu cebine sıkıştırıp kaç buralardan, çünkü sadece senin olan tek şeydir o!"
***

"Gelmiş geçmiş zamanların en güzel tutunamayanı" demiş onun için Dücane.
Gençliğimin sinema "perileri"ndendi Romy Schneider.
Onun beyazperdedeki yüzüne bakanlar...
Hüznün ne kadar güzel ama güzelliğin de ne kadar hüzünlü olduğunu iliklerine kadar hissederlerdi.
Yıllar, şan şöhret, aşklar, acılar gelip geçmiş; güzel oyuncu bir türlü hayata tutunamamıştı. Çocukluğunu cebine sıkıştırıp kaçmak yerine alkol ve uyku haplarına sığınmaya çalışmıştı.
***

Bakışlarımızı Romy'den kendimize çevirirsek ne görürüz?
Çocukluğu sadece "sevimli şımarıklıklar ve sevimsiz haylazlıklar"dan ibaret gören...
Çocukların çelimsizliklerine muktedir bir merhamet duygusuyla yaklaşan...
Modern insan...
Nasıl tutabilir kendi çocukluğunun elinden?
İş güç kıskacına kendini kaptırmış; aşkı meşki "poz" sanmış günümüz yetişkini...
Eline konan uç uç böceğine saatlerce bakabilen, kırık dökük bir bisiklet hayaliyle uykusuz geceler geçiren bir çocuğu içinde nasıl yeniden canlandırabilir?
Zor! Çok zor!
***

Çağımız çocukluğun değerini bilmek yerine çocuksu görünmek ve davranmayı marifet bildi!
Çocukluğunu cebine koyup "lanet olası bir hayat biçimini" terk edenlerin yerini çocuksu taşkınlıklarla avunanlar aldı.
Bir bakın!
Pop kültürü, iletişim ve eğlence dünyası ve hatta sanat tümüyle kendi çocukluğundan nefret eden koca bebeklerin elinde, değil mi?
Farkında mısınız?
Çocukça ve saf sevincin giderken geride bıraktığı boşluğu "çılgın eğlence"ler dolduramıyor.
***

Ne kadar görmezden gelmeye çalışsak da...
Hayatı bütün bilgisi ve bilgeliğiyle kucaklayabilmek için...
Bazen...
Evet! Buralardan "kaçmak" gerekiyor!
Çocuksu oyunlar yerine bir çocuk gibi hayata baştan başlamak gerekiyor!