Bir siyasi projeyi değerlendirirken önce hedefin doğru tespit edilip edilmediğine bakmak gerekir. İnsanların maddi ve manevi açıdan mutlu ve güven içinde yaşamasını istiyorsanız varmak istediğiniz hedefin buna uygun olması gerekir. Bu konuda Filistinliler’in çok şanssız olduğunu düşünürüm. Onlara destek veren hiçbir güç ekonomik ve sosyal alanda gelişmelerini sağlamaya çalışmamış sadece savaşmalarına destek olmuştur. Yani onlar için savaşmak bir meslek haline gelmiş ve onlardan sadece bu talep edilmiştir. Maksat Araplar için İsrail’i hedef haline getirmek ve başkalarını düşman olmaktan çıkarmaktı. Biz Filistin’in mücadelesine destek verirken gerçekte bu hedefe varılmasını sağlıyorduk. Yapılması gereken yardım bu insanları ekonomik açıdan güvenceye almak, eğitim düzeylerini artırmak ve düşmanlarıyla akılcı bir çözüme ulaştırmak olmalıydı. Ancak onlar var olmak için sonucu olmayan bir savaşı yürütmek zorunda kaldılar ve kahraman bir lider saydığımız Yaser Arafat’ın bir işletme yöneticisi gibi servet sağladığını gördük. Oysa onu bir kahraman zannediyorduk.

Bugün benzer bir senaryonun Kürtler için hazırlandığını sanıyorum. Onların ekonomik sorunları, törelerden ve sosyal yapıdan kaynaklanan sıkıntıları dile getirilmiyor, kimlik talepleri ön plana çıkarılıyor. Yani öne çıkarılan farklılıklar doğuştan kazanılan ve değiştirilmesi mümkün olmayan farklılıklardır. Bunların bir sorun haline getirilmesi, getiren kim olursa olsun, çözümsüzlüğe çıkarılan bir davetiyedir. Yani gerçekte böyle bir sorun yoktur. Herkes kimliğini, dilini kullanacak ve bunlar, teninin rengi gibi değiştirilmeye çalışmanın anlamsız olduğu bir konu sayılacaktır, hatta tarışılmasına bile gerek duyulmayacaktır.

Bölgede yaşayan insanların çözülmesi gereken ciddi sorunları vardır. Ekonomik açıdan gelişmemişlik insanları işsizliğe ve yaşamak için bir yol bulmaya mecbur bırakıyor ve bunu fırsat bilen bazı odaklar çatışmayı bir meslek haline getirip hem onların geçimlerini sağlıyor hem de kendi siyasi hedeflerine ulaşmaya çalışıyor.

Şu soruyu sormamız gerekir. Bugün hedef saydığınız kendini yönetmenin en ileri düzeyine varsanız yönettiklerinizin ekonomik sorunlarını nasıl çözeceksiniz? Törelerinizi sürdürmek mi istiyorsunuz yoksa onların manevi anlamını koruyarak daha insani ve çağdaş hale mi getirmek istiyorsunuz? Çok çocuk sahibi olup, onları küçük yaşlarda sokağa salıp, geçiminize yardım etmesini mi istiyorsunuz yoksa eğitimi ve bir meslek sahibi olmanın vazgeçilmez olduğunu kabul edip dünyadaki diğer insanlarla rekabet edecek nesilleri mi yetiştireceksiniz?

Çocukluğunu molotof kokteyli atarak, ya da sokaklarda satıcılık yaparak geçirmiş ihtiyarlar mı olacaksınız yoksa üreten ya da düşünen kişilerin yaşlılığını mı yaşayacaksınız?

Devlet çatışmanın alt yapısını hazırlayacak hiçbir tartışmaya girmemeli, bu niyette olanlara cevap bile vermemelidir. Hedef her vatandaşımızı sahip olmak istediklerinden mahrum etmemek ve onları, maddi açıdan, dünyanın ileri sayılan ülkelerinde yaşayanlarla aynı düzeye, manevi açıdan, geçmişin onlara bıraktığı değerlere önem vererek; herkesin gıpta ettiği insanlar haline getirmektir.