Kentsoylu, bir başka deyişle burjuva, son dönem etiketiyle de Beyaz Türk, ne rahmetli Adnan Menderes’i, ne rahmetli Turgut Özal’ı ne de Tayyip Erdoğan’ı sever.

Çünkü bu üçlünün iktidar olduğu dönemlerde çalışmak zorunda kalmıştır parasını kazanmak için.

Çünkü bu üçlünün iktidar olduğu dönemlerde, devlet imkanları salt bunların önüne serilmemiş, Anadolu’nun türlü, çeşitli kentlerinden gelenlere de eşit fırsatlar, krediler, teşvikler, destekler sağlanmıştır.

Bu üçlü, Beyaz Türk olmanın bir ayrıcalık yaratmadığını, eşitler arasında birincilik için bir gerekçe olmadığını söylemişlerdir.

Bu üçlünün iktidar olduğu dönemlerde Türkiye’de sadece İstanbul’un kent soyluları değil, Anadolu’nun bidon kafalı, göbek kaşıyıcıları da iş güç sahibi olmuş, hatta İstanbul’u sollayanlar bile çıkmıştır.

Beyaz Türk, rahmetli Ecevit’i salt şiir yazıyor diye pek severdi, örneğin!

Ama Erdoğan’ı, Mehmet Akif’den dörtlükler söylüyor, Tagor, Ezra Pound, T.S. Eliot’dan söz etmiyor diye gerici bellemiştir! Aslında Tagor, İngiliz işbirlikçisi, kendi insanına burun kıvıran bir aydın bozuntusu, Ezra Pound, faşist, Mussolini yandaşı, T.S. Elliot’sa İngiliz soylularının önde gelen şakşakcısıdır ama Beyaz Türk bunu bilmez bile!

Nazım’dan söz etmesi, hele şiirlerinden örmekler vermesineyse pek sinirlenmiş, bir tek şiirini ya da yazısını okumamış olmalarına rağmen “yahu bırak kardeşim, Necip Fazıl neyine yetmiyor Erdoğan’ın!” diyerek akıllarınca onu aşağılamışlardır.

Adnan Menderes beceriksiz, Turgut Özal malı götürmüş, Erdoğan’sa Türkiye’yi İran’a dönüştürecek, sinirli, herkese bağırıp çağıran, Kasımpaşalı bir kabadayıdır bunların gözünde.

Ama ne gariptir ki Türkiye bu üç kişinin iktidarında gelişmiş, Özal döneminde çağı yakalamış, bugünse... Bugünün yorumunu yapıp da anama mı sövdüreceğim gene!