Sokakta karşılaştığım gençler, "Haşmet abi, şampiyon olur muyuz?" diye sormuyorlar artık. "Transferler çok güzel de, ne olacak bu işin sonu abi, batar mıyız?" diyorlar.
Yalnız gençler mi? Her yaştan ve baştan futbolsever aynı tedirginliği yaşıyor.
Bunca borç yükü, takımlar arası transfer yarışı, bir türlü iki yakası bir araya gelmeyen kulüp bütçeleriyle...
Gerçekten de, ne olacak bu işin sonu?
Batacak mı kulüpler?
***
Hayır!
Bu yanlış bir kanı...
Yaygın bir klişe...
Oysa günümüz futbolunun finansal çarkları içinde az borç, çok borç fark etmiyor.
İş, borçla çevriliyor.
İpin ucu iyiden iyiye kaçırılmadıkça ve UEFA'nın yeni kriterlerine toslamadıkça, düzenin özü bu!
Bakmayım siz ortalıkta kopan yaygaraya! Finans kuruluşları futbol kulüplerini seviyor. Biraz nazlansalar bile kredi musluklarını açarlar, hep kolaylık gösterirler.
Nereden bulacaklar böyle garantili ve yağlı müşteriyi?
Bankalar açısından bakın...
En büyük şirketlerin bile on yıl sonra ne halde olacağını kestiremiyorlar.
***
Oysa biliyorlar ki, Galatasaray, Fenerbahçe, Beşiktaş hep orada olacak!
Mesele batmakta, mali açıdan iflasta, şirket olarak "topu atmakta" falan değil!
Mesele nerede biliyor musunuz?
Onca borç yükü ve finansal yükümlülüğe rağmen asıl mesele futbolda başarılı olup olmadığında!
Şöyle düşünün...
Kulüpler hep varolacak!
Ama mesela...
Oynadığı futbol nedeniyle birkaç yıl boyunca ligi onuncu sıradan yukarıda bitiremeyen ya da yaptığı yatırımları bir türlü Avrupa kupaları ve kazançlarına aktaramayan fakat hep büyük paralar harcayan bir kulüp ne olacak?
Ne pahasına olursa olsun başarı isteyecek!
Yani olayın özü şu...
Özellikle büyük kulüpler finansal başarısızlığa tahammül edebilirler.
Ama uzun süreli futbol başarısızlığına tahammül edemezler.
Ne yaparlar o zaman?
Aslında herkes cevabı gizliden gizliye biliyor ama kendine bile itiraf etmek istemiyor.
CEVAP: Futbolu batırırlar!
Yani önümüzdeki bir iki sezon bu bakımdan "ölümüne mücadele" sezonu olacak! Peki federasyon, medya, kamuoyu bu duruma hazırlıklı mı?
Haydi bu nokta üzerinde biraz derinlemesine düşünelim de, sonra yine konuşuruz.