Galatasaraylı olmak bir ayrıcalıktır’ dedik yıllarca. Niye dedik bunu?

Geleneğimiz Galatasaray Lisesi’ydi; mektepti!

Mürekkep yalamış, efendi, terbiyeli, saygılı, yol yordam bilen insanlardan oluştuğuna inanırdık hem camiamızın hem de taraftarımızın.

Gerçekten de bir zamanlar böyleydik.

Amma, Aziz Yıldırım’a küfürler yağdığında aymamız gerekirdi.

Fenerbahçe maçında koltuklar sahaya fırlatıldığında uyanmalıydık.

Sinkaf edebiyatının tribünlerdeki bir bölüm kendini bilmez uğursuzların dil pelesengi olduğunu gördüğümüzde el koymalı, bu kişileri ömür boyu stattan içeri sokmamanın yollarını bulmalıydık.

Ama yapmadık.

Kendi içimizde tepişmekten, çevremizi yavaş yavaş saran kanserli hücrelere dönüp bakamadık bile!

Ve sonunda, Galatasaray’a 170 milyon dolarlık bir dev eseri armağan eden, üç kez durma noktasına geldiğinde en fazla uğraşıp bitmesini sağlayan, kulübü maddi anlamda çok güçlü kılan kişiye terbiyesizliğin, saygısızlığın, cehaletin en büyük örneklerinden birini belki de başlıcasını sergiledi bu ağzı bozuk, cahil, bir yerlerden ve de birilerince örgütlenen terbiyesizler.

Burada tek suçlu o ıslıklayan, yuhalayan kendini bilmezler değil; bunlara zamanında dur demeyen Galatasaray camiası olarak bizleriz!

Şimdi yapılacak tek şey, bütün Galatasaraylılar adına, Galatasaray Spor Kulübü Yönetim Kurulu’nun, hiç zaman yitirmeden Ankara’ya giderek, Tayyip Bey’den özür dilemesidir.