Galatasaray özellikle ilk yarıda Fenerbahçe’yi kendi yarı alanına kilitleyen, maçı kazanma adına daha istekli görünen taraf olurken, Fener bir türlü oyun kurgusunu sahaya yansıtamayan bir görüntü içindeydi. 26’da ümit Karan’ın direkten dönen topu, oyunun kırılma noktası olabilirdi.

Fener sanki kazanmayı değil, maçı berabere bitirirse şampiyonluğa meşale yakacakmış gibi vurdum duymaz havadaydı. Alex’in Kezman’a verdiği topta bire bir adam geçme becerisine bulunabilse; takımı adına gol yapan adam olurdu. Ama bu yetenek ne yazık ki Kezman’da yok. Nonda’nın bir şutunda Volkan’ın gole izin vermeyişini izlerken; bir de ne görelim... Nonda, Galatasaray adına gol atan olurken; Volkan ‘Şaban’ gibi kalesini terketti ve gole adeta davetiye çıkardı. Alex’in kale dibinden mutlak kaçırdığı gol ise futboldaki hiçbir tarife sığmazdı. Ayrıca Alex bu maçta hem korkak; hem de gol yollarında beceriksiz gözüktü.

Galatasaray savunmasında Emre ve Servet’i çok beğendim. Barış da iyi bir futbol sergiledi. Mehmet Topal da...

Fener’in ise sanki kaybetse bile şampiyon olacakmış gibi bir havaya girmesine nasıl bir anlam çıkartacağımı şaşırdım. Fener’i, sezonu bitirmiş gibi bir isteksizlik içinde gördüm. Sen yüksek teknik kapasiteli futbolcuların hamarat değil, suskun ayaklarıyla Galatasaray gibi ezeli bir rakibin karşısına çıkarsan nasıl maç kazanacaksın? Bizim dün akşamki G.Saray karşısındaki Fener’e oyun anlayışıyla; ayağındaki topu kontrol edememesiyle, top kayıpları görüntüsüne aklımız, sırrımız ermedi.

Kısacası Fener, olağanüstü büyük avantajla lig şampiyonluğuna giden yolda, kendi ayağına kurşun sıktı. Sadece bu maçta değil; Ankaraspor maçından bu maça kadar geriye dönüp şöylesine bir bakacak olursak; ne demek istediğimiz anlaşılır herhalde.

Volkan’a bir serzenişim var...

Yaktın, yıktın Fener’i Volkan... Bu da sana yakışmadı Volkan...