Yargıtay Onursal Başsavcısı Vural Savaş, bir süredir Sözcü gazetesinde yazarlığa soyunmuştu. Hukukun üstünlüğüne, insan ilişkilerinde çıkan her türlü pürüzün yasal yollarla çözülmesi gerektiğine ve demokrasiye inanan bir insan olduğunu kendi ağzından duymuş ve mutlu olmuştum yıllar önce.

Ne var ki, son yazısını okuyunca Vural Savaş’ın, ben görmeyeli, nasıl da bir “evrim” geçirdiğini, artık ne hukuka ne de insana inandığını gördüm ve onun adına çok üzüldüm.

Genelkurmay başkanları, Anayasa Mahkemesi, yargıçlar ve savcılara, dik duruş sergileyemedikleri için, birilerine bela okuyor ve kalemini kırıyor! Çünkü yazı yazarak hiçbir çözüm bulunamayacağı kanısına varmış.

Genelkurmay başkanlarından beklentisi darbe yapmaları, seçilmiş bir hükümeti alaşağı etmeleri herhalde.

Anayasa Mahkemesi’nden beklentisi AK Parti’yi kapatması, bütün milletvekillerini siyasi yasaklı ilan etmesi olsa gerek.

Yargıçlardan beklentisi bütün Ergenekon, Balyoz ve darbe yapmaya sıvanmak iddiasıyla gözaltına alınmışları salıvermeleri; savcılardan isteğiyse söz konusu kişilerle ilgili hiçbir soruşturma açmamaları olmalı.

Halktan beklentisini söylememiş. Ama satır aralarını okursanız ne denli öfkeli olduğunu anlıyorsunuz. Çünkü gönlündeki iktidara oy vermiyor halk!

Vural Savaş atanmışları suçluyor seçilmişlere yönelik tezgahlara bulaşmadıkları için! Bu mu hukukun üstünlüğü? Milleti üstü kapalı da olsa, suçluyor bir siyasi partiyi tek başına iktidara getirdiği için. Bu mu demokrasi inancı?

Kim ne yazarsa yazsın darbe olmayacak, kim ne döktürürse döktürsün sayfalara, millet bildiği partiye oyunu verecek! Kalemini kıranlar da... kırdıklarıyla kalacak!