28 Şubat'ın on beşinci yıldönümünde yapılan açıklamalar Türkiye'nin ne büyük badireler atlattığını bir kez daha göz önüne seriyor!

Bu açıklamalar gösteriyor ki on beş yıl önce yaşanan 28 Şubat'ın bir mağdurları var bir de mağrurları!

28 Şubat'ın mağrurları o yıllarda burunlarından kıl aldırmıyorlar ve herkese tepeden bakıyorlar!

Astıkları astık, kestikleri kestik!

Kendi hayat tarzlarını tüm millete dayatıyorlar ve o hayat tarzını benimsemeyenleri fişliyorlar!

Binlerce bürokrat bu yolla fişlenmiş ve sürülmüş!

Aradan on beş yıl geçmeden 28 Şubat'ın ülkemiz için ne büyük bir felaket olduğu pek anlaşılamadı!

28 Şubat mağrurları arasında paşalar var!

Sivil bürokratlar var!

Akademisyenler var!

O günün mağrurlarının ipliği bugün tek tek pazara çıkıyor!

Ve rezil rüsvalığın diz boyu olduğu görülüyor!

O günün modası rahmetli Erbakan hocamıza vurmak!

Herkes O'na çatıyor, herkes O'nu suçluyor, herkes kabahati O'nda buluyor! Bugün ise memnuniyetle görüyoruz ki o modanın yerinde yeller esiyor!

Günün modası rahmetli Erbakan hocanın hakkını teslim etmek!

Antidemokratik baskılar karşısında nasıl dik durduğu, nasıl taviz vermediği şükranla anlatılıyor!

İktidarda kalmak uğruna ilkelerinden taviz vermeye yanaşmadığı artık pek çok kişi tarafından kabulleniliyor!

Evet, rahmetli Erbakan hocamız 28 Şubat'ın en büyük mağduruydu!

28 Şubat'ın mağduru rahmetli Erbakan hocamız bugün minnet ve şükran ile anılırken o dönemin mağrurları nasıl anılıyor?

Hangisi hakkında iyi ve güzel şey söyleniyor?

Hiçbiri hakkında iyi ve güzel bir laf duymak mümkün değil!

Kimi iyi bir şey yapmış gibi o günleri anlatıyor!

O günlerde nasıl tebrik edildiğini anlatanlar da yok değil!

O mağrurlara sormak isteriz:

O günlerde tebrik ediliyordunuz da bugün tebrik edeniniz var mı?

Ne iyi yapmışsınız, ne güzel yapmışsınız diyen bir Allah'ın kulu var mı?

O günün mağrurları bugün eleştiri oklarının hedefi halindeler!

Büyük bir yalnızlığa mahkûmlar! O günün mağrurları böylesine yalnızlaşırken, o günün mağdurları da minnet ve şükranla anılıyor!

Yani on beşinci yılda takkeler düşüyor ve keller görünüyor!

Dünün mağrurları bugün eleştiriliyor!

Dünün mağdurları ise bugün takdirle anılıyor!

İnsanlar keşke bugün farkına vardıkları gerçekleri on beş yıl önce kavrayabilmiş olsalardı!

Ne güzel olurdu değil mi?