Danışmanlar üzerinden sürdürülen Çankaya Köşkü ile ilgili tartışma kolay kolay biteceğe benzemiyor!

Tartışmaya bir şekilde katılanlar fikirlerini beyan edip konuyla ilgili görüşlerini dile getiriyorlar!

Temennilerin ardı arkası kesilmiyor!

Diyorlar ki: Birbirlerini satmazlar!

Bu yargıya katılmayı ve onlar gibi "Birbirlerini satmazlar" demeyi ne kadar çok isterdik ama bu konuda "güvenimizi yitireli" bir hayli oluyor!

Geçmişte "İdeal siyaset" yapıyoruz diyenlerin bile çıkarları söz konusu olduğunda birbirlerini nasıl sattıklarına tanık olduğumuz için şimdi "reel politika" diye yola devam edenlerin birbirlerini satmamak gibi ideale bağlı kalacaklarına hiç ihtimal veremiyoruz!

Daha "Reel politika" lafları ortada yokken ve herkes "ideal siyaset" yanlısı görünür ve çocuklarına liderlerinin adını verirken bile menfaatler çatıştığı zaman insanların nasıl yan çizdiklerini unutmak mümkün mü?

Kaldı ki şimdilerde "İdeal siyasetten" söz eden yok!

Herkesin ağzında "Reel politika" lafı sakız olmuş!

"Eğer siyasette insanlar birbirlerini satmayacak olsalardı kimse Erbakan hocanın dizinin dibinden ayrılmazdı" demekten kendimizi alamıyoruz!

Ne var ki "İdeal siyaset" yerini "Reel politikaya" terk edince Erbakan hocayı ne tanıyan kaldı ne de hatırlayan!

Oysa hepsinin üzerinde ne kadar çok hakkı vardı!

Muhakkak ki her biri bir başlı başına bir değerdi ve siyasette yerlerini almaları lazımdı ama ellerinden tutan yoktu!

Başka partilerde "İlçe başkanı" bile olamamış kişiler Erbakan hoca tarafından siyasetin kilit taşları haline getirilmemiş miydi?

Sırf bu nedenle bile Erbakan hocayı dışlamamaları ve sözünün dinlemeleri gerekmez miydi?

Ne var ki menfaatler ön plana çıkınca, çıkar hesapları su yüzüne çıkınca Erbakan hocayı dinleyen kalmadı!

Dün Erbakan hocanın satışa geldiğine tanık olmuş biri olarak bugün insanların birbirlerini satmayacaklarına nasıl inanalım!

Keşke bugün "Birbirlerini satmazlar" diyen arkadaşlarımız gibi güven duygumuzu yitirmemiş olsaydık!

Hiç kuşkusuz insanların birbirlerini satmayacaklarına inanmak ne kadar güzel ve güven verici ise insanların birbirlerini basit çıkarları uğruna sattıklarına tanık olmak da o kadar üzüntü verici.