İHH ve AYDER’in Konya ve Akşehir’de düzenlediği etkinliklerden hem kıvançla hem de mahzun döndük... Aslen Suriyeli muhacirlere destek maksatlı faaliyetlerdi. Konya, İstanbul’dan sonra muhacirlere en yoğun desteği veren ilimiz. Üstelik sadece Suriyeli değil Somali’den gelenleri de merkezde ve ilçelerinde misafir eden kol kanat geren bir bereket diyarı Konya. “Şerefil mekan bil mekin” derler ya, mekanlara onur bahşedenler, orada mekan tutmuşlardır. Aşk diyarı Mevlana’nın kalbinden, “ebrar”dan başka hangi çiçek açabilirdi ki? 

Müslüman coğrafyalardaki kadının durumunu konuştuk hem Konya’da hem Akşehir’de. İstikamet ve istikbal bağlamında kadının, annenin konumu aynı zamanda evin, çatının, ülkenin, toplumun, çocukların, yarının konumu demek olduğu için. Karıncalar gibi çalışkan, suyun küçük elleri gibi sabırlı Konyalı hanımlar. Dişerinden tırnaklarından arttırdıklarıyla, ilmek ilmek ördükleriyle, alınlarında boncuk boncuk biten terleriyle Suryiye’ye 166. yardım TIR’ını da yola çıkarmışlar. Pakistan’daki yetimhanelere kadar ulaşmışlar. Konya’da kendi halinde bir ev hanımının yardım ve dayanışma hisleriyle çıktığı yolda, Pakistan’daki bir yetimhanenin bilgisayar destekli sınıfını donatabileceğine inanıyor musunuz? Bunu diplomasiyle, iş yönetimiyle, kurumsallıkla, siyasetle, zenginlikle anlatmaya imkan yok. Size çorba pişirip çamaşırlarınızı yıkayıp ütüleyen annenizin, bir gün Somali’de bir su kuyusu açtığını işitiyorsunuz. Bunun gibi bir dönüşüm. Bunun gibi bir istikamet ve istikbal gayreti... Niyet halis olunca, sonuç da bereketli oluyor ve bereketin reel iktisattaki karşılığını henüz çözümleyebilmiş değil ekonomistler. Konya ve Akşehir’deki yardım ve dayanışma işlerini kadınlar arasında koordine eden Zehra Erdim, Şerife Çağlar ve Ayla İbişdayı kardeşlerime canı gönülden teşekkür ediyorum. Zorluklarla kederlerle belimizin büküldüğü şu günlerde, bize umut oldukları için...Tekerlekli sandalyesinde minnacık elleriyle yetimlere rengarenk tokalar yapıp onları sevindiren Sevgi kardeşim, cennetten bir pırıltı, bir haber gibi geldi bana... Hepsine çok teşekkürler...

***

Konya’mıza nazar değdi sanki. Ermenek’teki maden işçisi kardeşlerimizin ve ailelerinin yaşadığı trajedinin üstüne Akşehir-Isparta yolu üzerinde vukubulan trafik kazasına da acıyla şahit olduk...Gece Akşehir’e vardığımızda cenaze araçları ve ambulanslarla doluydu şehir meydanı. Yevmiyesi 35 liraya Gelendost’a elma toplamaya giden emekçilerimizin bindiği servis aracı devrilmiş, dile kolay 18 cenaze vardı o gece Akşehir’de, ağır yaralılarımız da cabası... Daha bir gün evvel istiab haddinin üstünde insan taşıdığı için trafik cezasına çarptırılmış olan sürücü bu sefer 46 işçiyi birden bindirmiş aracına. Yokuşu inerlerken fren patlamış... Sonrası... Feci... Kurtulan işçilerden birisi bazen 80 kişinin üstünde bindiğimiz de oluyordu arabaya diyor, akıl almaz bir rakam. Bir amcanın hem gelini hem de iki kızı birden vefat etmiş, evler, ocaklar söndü. Elma toplama yolunda... Allah Rahmet eylesin...

***

Elma yerken bundan sonra boğazınıza batacaktır eminim o güleryüzlü alyanaklı meyvenin tadı. Pazarlarda yerlere döküldüğünde yüzüne bakmadığımız, evde çürüttüğümüz elmaları, tek tek toparlayan, soğuk demeden ayaz demeden, can tehlikesi altında bize yetiştiren emekçilerin hakkını nasıl ödeyeceğiz... Kimisi okul harçlığını, kimisi evinde kaynayacak aşı tedarik ediyor elma yevmiyesiyle. Aynı dar ve meşakkatli kazancın içinden kentlerine gelip sığınmış muhacirlere de kol kanat geriyorlar, aynı garip kardeşlerimiz... Akşehir’in iki gözü iki çeşme olmuş ağlıyordu o gece...Üniversiteliler, liseliler, öğretmenler, bahçelerinden bağlarından şalvarlarıyla çıkıp gelmiş tertemiz annelerle sarmaş dolaş olduk, hem cenazelerimize ağlayıp dualar ettik hem de metanetin ve istikametin yordamını konuştuk... Hüzünlüyüz. Ama umudumuz da var. Allah’a Emanet!