Sanırız çelişkinin böylesi bugüne kadar ne görülmüştür ve ne de duyulmuştur!

Terör örgütü mensupları bir yandan “dağdaki teröristleri” şehirlere indirerek insanlara hayatı zehir edeceklerini açıklarken bir yandan da “ölüm kalım savaşı” verdiklerini ifade ederek“iktidarı” devirmekten başka çarelerinin kalmadığını söylüyorlar!

Belli ki sözünü ettikleri “ölüm kalım savaşında” kendileri açısından tek seçenek kalmış:

O da ölüm!

Oysa “kalım” için yapacakları daha doğru yapabilecekleri çok şey var!

Biraz daha akıllarını devreye soksalar ve kendilerini zorla savaşın içine sokanlardan bir kurtulabilseler!

Hadi “iktidar devirmek istemelerini” bir ölçüde normal karşılayalım!

Ama bunun yolu silaha sarılmak

ve şehirleri kan gölüne çevirmek değildir ki!

Ülkemizde iktidar değişikliklerinin nasıl gerçekleştiğini bilmeyen var mı?

Partilerini kurarlar –zaten kurulmuş pek çok partileri var- ve seçimlere katılırlar!

Halkı ikna edebildikleri ölçüde de iktidara yaklaşırlar!

Nitekim biraz makul ve mantıklı oldukları dönemlerde halktan bir hayli teveccüh de görmüşlerdi!

Ne var ki bu teveccühü bile doğru okuyamadılar!

Kendilerine uzatılan dostluk ve barış elini iterek silahtan medet ummayı sürdürdüler!

Geldikleri nokta ise “ölüm kalım savaşı” noktası oldu!

Siyaseten önleri kesilmiş olsa, normal yollardan iktidara gelme imkânları ortadan kaldırılmış olsa diyeceğiz ki:

Adamların yapacağı başka bir şey yok!

Ama silahsız yollardan yapacakları o kadar çok şey var ki!

Hâl böyle iken silaha sarılıp dağdaki militanları şehirlere indirerek masum insanlara “hayatı zehir edenler” için söylenebilecek hiçbir şey kalmıyor!

Onlar açısından sözünü ettikleri “ölüm kalım savaşı” ile baş başa yaşamaktan başka alternatif bulunmuyor!

Attıkları adımlar ile halkı yanlarından her gün biraz daha uzaklaştırıyorlar!

Bu zavallıların “kimlerin oyuncağı” olduklarını bile fark edemedikleri görülüyor!

“Kanına girdikleri, aklını çeldikleri” masum ve mazlum insanların bedduası onların helaki için yeter de artar bile!