O bizim vicdanımız oldu. moderndönemin efsanesi. kelebek gibi uçan, arı gibi sokun...

Şu sıralar dünya ağır sıklet boks şampiyonu kim? Bilen varsa beri gelsin! Tahkik ettim, yakınlarımdan bilen yok. Bir zamanlar bütün dünyayı ilgilendiren bir şampiyonluk eski önemini kaybetmiş olabilir mi? 

En azından bizim için öyle... Fakat, artık birden fazla uluslararası organizasyonun şampiyonları varmış...Acaba bu yüzden mi dünya boks şampiyonlarını bilemiyoruz?  Kendi adıma söyleyeyim: Benim hatırladığım son şampiyonluk maçı 1978’de yapılmıştı ve Muhammed Ali, George Foreman’ı yenmiş ve tekrar şampiyon olmuştu.

Muhteşem bir maçtı! 1978’den sonra ne oldu? Bunu bilmiyorum ve merak de etmiyorum... 1964 zihnimizde bir dünya kahramanına yer açtığımız yıldı.

Cassius Clay Sony Liston adlı boksörü yenip dünya şampiyonu olmuş ve İslâmiyeti seçtiğini açıklamıştı..

. Amerikanın adamdan saymadığı zencilerden bir boksör, içinde bulunduğu topluma bir isyan ifadesi olarak müslüman olmuştu. Müslümanın hafızasında Bilâl-i Habeşi’nin hayata dönüşü gibi bir şeydi bu...  Onun ABD’den dünyaya verdiği mesaj hedefine vardı. Dünyanın her tarafında müminler sabah namazından sonra Muhamed Ali’nin maçlarını seyretmeyi vecibe bildiler...

Onun hayatımıza bu şekilde girişi ezilmiş müslümanlık hisiyatımızın güven tazelemesi idi âdeta...Sonra Muhammed Ali, bize göre, müslüman olduğu için bir takım haksızlıklara maruz bırakıldı.

Vietnam’da savaşmayı reddetmişti...Hapis ve para cezaları, lisansının iptali...O azmiyle bütün bunları aştı ve unvanını geri aldı, 1973’te tekrar hafızamıza kahraman olarak döndü. 

Cassius Clay’ı çoktan unutmuştuk, Muhammed Ali de Mehmet Ali olup hayatımıza karışmıştı. İşte o günlerde Mustafa Kutlu bomba gibi bir kitap yazdı, eğer reklam ayağı güçlü olsa idi yayın piyasasanı sallayacak bir kitap: Allaha Adanan Yumruk: Muhammed Ali. 

O sıralar İstanbul’da idim, askerlik yapıyordum ve izinli zamanlarımı Hareket Yayınları’nda geçiriyordum. Bu yüzden Mustafa Kutlu, namı diğer Bekir Toprak’ın kitabınının yayın macerasının şahidi idim.  Kutlu kısa zamanda müthiş bir metin yazmış, Muhammed Ali’nin dönemin mecralarında yayınlanan resimleri de kitaba eklenmiş ve hatta bir de poster konulmuştu. Halk için albenili bir kitap!

Allaha Adanan Yumruk peynir ekmek gibi satılacak bir kitaptı! Bu heyecan verici kitap o sıralar bir kaç defa basıldı. Sonra, bir yıl kadar sonra galiba, yayınevine keçi sakallı, ufak tefek bir adam geldi. Hoş karşıladık, tanımıyorduk ve ne için geldiğini de bilmiyorduk.

  Bu Amerika’da yaşıyan meşhur bir foto muhabiri idi. Sebeb-i ziyareti Allaha Adanan Yumruk kitabındaki resimlerdi. O resimleri çeken kendisiydi ve telif hakkını talep ediyordu. 

Elbette böyle bir telif probleminden haberdar değildik. Biz fotoğrafı mirî malı sanuyorduk! Sağdan soldan derlenen resimler bir çok kaynakta kullanılıyordu. Mehmet Biber, bu resimlerin kendisi tarafından çekildiğini, yayınlandığı mecralarda isminin bulunduğunu ısbat etti. Talebinde haklıydı. 

Tabiî onun hakkı olan meblağ yayınevinin boyunu aşardı. Mütevazı davrandı, galiba kitabın bütün geliri denilebilecek bir meblağı aldı gitti... Hesap kitap işlerinin bize göre olmadığını böylece bir daha anlamıştık. 

Meraklıları için yazıyorum: İki binli yıllardan sonra dünya boks şampiyonlarından bizi ilgilendiren isimler de var. Mesela Haşim Rahman 2001 ve 2005’te şampiyon olmuş, ABD’li müslüman boksör. Bu kesmez derseniz, 2007’te Özbekistan’dan Ruslan Çagaev’in şampiyonluğunu hatırlatabilirim.

Muhammed Ali gibi, 2014’te bir daha şampiyon olmuş. Bir de Sultan İbragimov, o da 2008 dünya şampiyonu... Şüphe yok ki, bir daha Muhammed Ali gibisi zor gelir! Bize heyecanlı yıllar hediye eden Muhammed Ali’ye rahmet niyazıyla...