İnternet siteleri, haberi, ‘Ergenekon tutuklusu Perinçek hidayete erdi’ başlığıyla duyurdular.

Değerli Perinçek, cezaevindeyken, ‘Ramazan hediyesi’ çerçevesinde sunulan birkaç ‘dini içerikli’ film izlemiş.

Etkilenmiş...

Putlara karşı savaşan Hz. Muhammed’in su katılmamış bir ‘devrimci’ olduğu sonucuna varmış.

Doğru görmüş.

Bence de devrimcidir.

Fakat, benim tartışmak istediğim konu, değerli Perinçek’in ‘herşey olma’ becerisi ve bu konuda gösterdiği yüksek performans.

Hidayete ermeden önce neydi, bilmiyorum.

İşin burası çok karışık görünüyor.

Biraz Ertuğrul Özkök’vari olacak ama, sakın yanlış anlaşılmasın, Perinçek’in içinde bulunduğu ‘hal’i ve eski ‘haller’ini sorguluyor değilim.

Kim ne olursa olsun, bana ne.

İster dinci, ister sosyalist, ister Kemalist, ister ‘Hilton medyası’ müntesibi...

Bana ne! Sana ne!

Dediğim gibi, benin dikkatimi, daha çok, Perinçek’in ‘herşey’ olurken ortaya koyduğu cesamet çekiyor.

Eskiden sosyalist olduğunu söylerlerdi.

Kendisi de böyle olduğunu söylerdi. Bu konuda kitaplar yazar, söylevler verirdi.

Sosyalizmin Çin kanadından...

Bir ara Kürtçülüğe meyletti.

Sonra Kemalist oldu.

Gerçi, kötü niyetli bazı kişiler, ‘Perinçek hareketi’nin Çin’le, dolayısıyla Mao’yla bir ilgisi bulunmadığını, Türkiye’deki sosyalist muhalefeti bölmek amacıyla ihdas edildiğini söylediler ama, biz ‘beyan esastır’ uyarınca Perinçek’i önce sosyalist, sonra sahih ve salih bir Kemalist kabul ediyoruz.

Peki, aynı anda hem sosyalist, hem Kemalist nasıl olunur?

Çok basit...

Kötü niyet ürünü yorumlarıyla dikkat çeken Murat Belge, ‘Türkiye’de solcu olan insanların çoğu Kemalizm’den gelir ve Kemalizm’le ilişkisini solcu olduktan sonra da sürdürür. Bunun değişik derinlik düzeyleri vardır. Kimileri bu iki farklı ideolojiyi, üç aşağı beş yukarı ‘aynı şey’ gibi görme eğilimindedir. Kimileri birçok sorun karşısında ‘solcu’dur, ama bazı temel sorunlar karşısında Kemalist sayılacak tepki ya da davranış biçimleri gösteriverir’ diyordu.

Belge böyle diyordu ama, değerli Ergenekon tutuklusu Perinçek 70’li yıllarda bambaşka şeyler söylüyordu.

Mesela, ‘Kemalist burjuvazi, yurdumuzu emperyalizme teslim etti’ gibilerden laflar ediyordu.

Peki, ‘Türkiye İhtilalci İşçi Köylü Partisi Davası’nda yaptığı yazılı savunmada ne diyordu?

Mahkeme tutanaklarından aynen aktarıyorum:

‘Kemalist burjuvazi işçi ve köylüleri insafsızca sömürerek hızla zenginleşti. Büyüyen Kemalist burjuvazi yurdumuzu giderek emperyalizme teslim etti. Kemalist burjuvazi diktatörlüğünü kurar kurmaz, ‘sosyal barış’ politikası ile emekçi yığınları kendi iktidarına boyun eğdirmeye çalıştı. ‘İmtiyazsız, kaynaşmış bir kitleyiz’ sözleri burjuvazinin şiarı oldu.’

Hakkını teslim edelim, bunları söylerken de, ‘halkımızın anti-emperyalist mücadelesindeki değerli hizmetlerinden dolayı Mustafa Kemal’i saygı ile anmayı’ ihmal etmiyordu.

Peki ben bu yazıyı nereye bağlayacağım?

Bir yere bağlamaya gerek yok.

Eski sosyalist, ara dönem Kürtçüsü, geç dönem Atatürkçüsü Perinçek cezaevinde hidayete ermiş.

Bundan daha güzel ‘bağlam’ olur mu?