Müsüman Doğulu musunuz, Batılı mı?

Doğu ve Batı’nın defter-i âmaline bakarak “Işık Doğu’dan gelir” diyor âmâ üstad Cemil Meriç, Batı’dan değil. Allah’ın vahyine muhatap ışığın ve hikmetin Müslüman Doğu’dan geldiğini söylüyor. Bütün peygamberler Doğu'dan gelmiştir. Güneşin Doğu'dan doğduğu hakikati kadar, insanlığı fikren ve ruhen aydınlatan ışığın Doğu'dan geldiği de bir hakikattir.

İslâm medeniyeti yekpâre bir bütündür ona göre. Hicret’ten bu yana çeşitli ikbâl ve idbâr devirleri yaşamış, fakat aslî cevherini büyük bir titizlikle korumuştur. Bu medeniyetin dayandığı mukaddes kitaplar, milyonlarca insanın yoluna ışık serpmiş ve serpmektedir. İslâm’ın ‘Muhit ül Maarif’i Kur’ân-ı Kerim ile Hadis-i Şeriflerdir.

MÜSLÜMAN DOĞU’DAN GELEN IŞIK DİN, BATI’DAN GELEN ALLAHSIZLIK…

Müslüman Doğu’dan gelen ışık vahiydir, din ve dinden neşet eden hikmettir. Batı’dan gelen ise Allahsızlık, dinsizlik ve ruhu makinalaşmış seküler “ekonomik insan” dır. Necip Fâzıl, Müslüman Doğu’nun sınırlarını ve mânasını daha da genişleterek “Büyük Doğu” diyor:

“Büyük Doğu bir keşf-i kadimdir. Allah Resulü’nden (s.a.v.) günümüze kadar intikal eden İslâmî anlayışın keşif ve tatbikinden ibarettir. Mevcut hâliyle Büyük Doğu, İslâm’ın zuhuruyla başlar. Mazrufunu sahabenin mücadele tarzı doldurmaktadır. Tarih içerisinde görülen Büyük Doğu’nun sahabe devrinden tek farkı zarf değişikliğidir. (…)Yani Allah Resulü (s.a.v.) ve sahabeden intikal eden manaya bağlı kalmak Büyük Doğu’nun esasını teşkil eder.”

VAHYİN VE RUHÎ DEĞERLERİN GELDİĞİ YER…

“Büyük Doğu” olarak vasıflandırdığı Müslüman Doğu’yu Batı’nın karşısında duran bütün İslâmların dinî, medenî ve siyasî coğrafyası olarak târif ediyor üstad:

“Vahyin ve ruhî değerlerin; her şeyin geldiği yerdir. (…) Asıl Doğu âlemini, kubbe ve servi, saray ve künbed, kemer ve harabe, bütün dış çizgileri ve iç nakışlarından kucaklamakta... Bir aradaki bu çiftte delâletten sonra da, bütün insanlığa örnek olmak dâvasiyle, onların da üstünde ve güneş gibi topyekûn yeryüzünü yalayıcı bir mâna...”

Ona göre Batı, makineyi ve âleti emrine vereceği ruhî nizam, ahlâk ve iman kutbundan mahrumdur.’ Avrupa’nın bu zaafı dünyanın makinenin hâkimiyeti altına girmesiyle sonuçlanmıştır ve insanlık kaybolan ruh müeyyidesini aramaktadır.

Müslüman Doğu medeniyet olarak varken, Batı ortada yoktu. Batı ve Batılılar pagan barbarlardı. Müslüman Doğu’nun değerlerine, peygamberlerine saygı göstermediler, bugün de göstermiyorlar. Müslüman Doğulular, Batı’yı ve Batılıları fethedilecek, yâni İslâm tanıştırılarak yüzü açılacak insanlar olarak görürler.

BATILI OLMAK NAMUSSUZ OLMAYI KABUL ETMEKTİR

Batı’da mânevî kelimesinin karşılığı yok. Batılıysanız mânevî olanla işiniz yok demektir. Doğu bir baştan bir başa mânevî zemin üzerinde, yâni dinin temelleri üstünde yükselir. Batı’da namus kelimesinin karşılığı da yok. Batılı olmuşsanız namussuz olmayı bir hayat tarzı olarak kabul etmişsiniz demektir.

Batı’da Doğulu’nun anladığı mânada aşk kavramı ve duygusu yok. Allah aşkı, Peygamber aşkı, din aşkı, vatan aşkı, aile aşkı gibi ulviyetle mâna kazanmış aşk duygusunu bilmez Batılı olanlar.

DOĞULU YA DA BATILI OLMAK TERCİHİ İLE KARŞI KARŞIYAYIZ

Doğu’nun zemini dinî olduğu gibi yekpâre bir şekilde aşktır. Çünkü Doğu tasavvufla beslenir, Batı materyalist ve mekaniktir. Batılının aklı makine, Doğulunun aklı hikmetle örülüdür.

Müslüman Doğu ile Batı arasında ezelî bir mücadele var. Necip Fâzıl’ın “Doğu der ki Batıya, güneşi fethetsen de / ruh gerçeği bendedir, madde yalanı sende” mısralarında ifade bulan bir tercihle karşı karşıyayız. Kimlikleri ve gayeleri belli iki ayrı dünya.

Herkes kararını vermeli. İyice düşünün. Samimice içinizi, zihniyetinizi, kalp ve dimağınızı yoklayın. Hayat tarzınıza bakın. Nelerden hoşlanıp hoşlanmadığınızı bir daha ölçüp biçin. İslâm’la aranız nasıl? Seküler olarak mı yaşıyorsunuz? Modernizme karşı mısınız, taraf mısınız? Öyleyse suali soralım: Doğulu musunuz, Batılı mı?

“HEM DOĞULU’YUM, HEM BATILI” DİYENLER A’RAFTADIR

Tanzimat’tan Cumhuriyet’e kadar “Hem Doğulu’yum hem Batılı” diyen seküler aydınlar a’raftadır. Cumhuriyetle birlikte lâ-dinî “çağdaşlaşma” yı medenilik zannedenler Batılı oldular.
MÜSLÜMAN DOĞULU OLMAKTAN UTANAN CUMHURİYET AYDINI

Müslüman Doğulu olmaktan utanıp hüviyet değiştiren, mukaddeslerini tanımayan, müstağrib aydınlarımız, “Kimin oğlusunuz?” sualine Müslüman Doğu’nun diyemiyorlar, bağıra bağıra “Batı’nın!” diyorlar. Çünkü Cumhuriyet modernleşmesine tâbi olanlar ruhen ve tabiyeten Batılı olmuşlardır.

Doğulu iken Batılılığa iltica edenlerin bir numunesi olan Ahmet Ağaoğlu’nun zihniyeti Cumhuriyet döneminde birçok Doğulu dimağı zehirleyerek Batılılaştırmıştır. “Ben hâlâ Batılı, yâni modernim…” diyenler bu zihniyetin utanç verici şu ifadelerini üstlenmiş sayılırlar:

“Yaşamak için yalnız libasımız ve bazı müesseselerimizle değil, kafamız, kalbimiz, tarz-ı telâkkimiz ve zihniyetimiz itibariyle de Avrupa'ya uymalıyız. Ama bunun için şahsiyet-i milliyemizi feda etmek lazım gelecekmiş. Adam; şahsiyet-i milliye de nedir ki? Din, ahlâk, hukuk birer safra. Gemimizi kurtarmak için vazgeçeceğiz onlardan.”

İNSANLIK YA MÜSLÜMAN DOĞULU OLACAK, YA DA BATILI

Batılı olmak, yâni Müslüman olmamak ne kötü! Cemil Meriç, Doğu’nun, yâni İslâm’ın ışığından kaçıp Batılı olanları müstağrib olarak tavsif eder:

“Bu, kendi derisinden çıkmak, kendi mukaddeslerini inkâr etmek ve peşin peşin köleliğe razı olmak değil mi? Biz apayrı bir medeniyetin çocuklarıyız; düşman bir medeniyetin, bambaşka ölçüleri olan, çok daha eski, çok daha asil, çok daha insanca bir medeniyetin.”

“Doğu Doğu’dur Batı’da Batı ve bu ikisi hiçbir zaman birleşmeyecektir” sözü kıyamete kadar değişmeyecek. İstikbalde insanlık iki kimlikten birini tercih edecek; ya Müslüman Doğulu olacak, ya da Batılı…

--------------------------------------------------

MEDENİYET DERGİSİ TERKİP VE İNŞÂ’nın 19. SAYISI ÇIKTI

Şehr-i Maraş’ta, Fikir Teknesi Yayınları’nın kurucusu Haki Demir’in sahipliği ve Yayın Müdürlüğünde çıkan Terkip ve İnşâ dergisi Ekim 2016 / 19. sayısıyla okuyucunun huzuruna çıktı. Bütün görevi yalnızca İslâm medeniyeti üstüne dosyalar yapmak olan “Terkip ve İnşâ”, iki asırdır üzerinde fikir yürütülen medeniyet anlayışımızı ihya etme gayreti içindedir.

Bu sayısında toplum yapımızın inşası için son derece mühim bir mevzu olan “AİLE TEDRİSATI VE MÜREBBİYELİK” dosyasını okuyoruz. Bu sayının mündericatı şöyle:

Erkek ve kadın / Ramazan KARTAL

Erkek ve kadın fikriyatının ölümü / Ahmet Muhtar TURAN

Müslüman aile numunesi / İbrahim SANCAK

Aile tedrisatı / Haki DEMİR

Müslüman Doğulu musunuz, Batılı mı? / Ahmet Doğan İLBEY

Ailedeki cennet kokusu / A.Bülent CİVAN

Saf ruhi idrak sürecinde aile tedrisatı / Nurettin SARAYLI

Devşirme usulü ve aile terbiyesi / Melik ARVASİ

İlk inşa edilen müessese, aile / Hulusi ERYILMAZ

Nefs safhasında ahlak inşası / Ünal YILMAZ

Aklın teşekkül sürecinde iman tedrisatı / Osman GAZNELİ

Aile tedrisatında haya edep muhabbet / Oktay HACIMUSALI