Kurban günündeyiz.

İbrahim ve İsmail olmaya çağrılıyoruz.

İsmail’in boynuna bıçağı süren İbrahim gibi olmalı bugün.

İbrahim gibi tutmalı bıçağı.

İsmail’den kurbanlar geçiyor yüreğimizin üstünden.

Her yer İsmail, her yer kurban!

Bir yanımız İsmail, bir yanımız İbrahim.

İsmail’in kurban seçilişi ve rızası üzere tâlim etmeliyiz bugün.

İsmail’e dokunmalı duâlı ellerimiz.

İsmailler, bıçağına teslim olacak İbrahimlerini bekliyor.

İsmailler çoğaldıkça ilk İsmail sevinecek ve inananlar kurtulacak.

Haydi inananlar!

İsmail’inizi alın yanınıza.

İbrahim gibi kurban edin.

Kirli dünyayı ve günahlarınızı İsmail’den kurbanlarla temizleyin.

İçinizde büyüttüğünüz İsmail’i Allah için kurban edin. 

Kurban olmadan bayram olmaz. 

Karşıdan İsmail geliyor.

Allah’ın emrine uymuş, vecd ve iman içinde kurban olmaya duruyor.

İsmail, İbrahim’in imtihanı.

İbrahim ulvî ateşler içinde.

İsmail imtihanı geçen kurban, yâni Allah’a yakın olan.                                               Haydi inananlar!                                                                                                                                         Birer İsmail olsun yüreğiniz ve yatın İbrahim’in bıçağının altına.

İsmail gibi kurban olun Allah’a, ümmete ve sevdiklerinize.

İsmail olan kurtuluyor, İbrahim olan seviniyor.

İsmail de biziz, İbrahim de… 

Gaye, şairin dediği gibi “İsmailî bir gönülle teslim olmaktır bıçağa”, yâni Mutlak emrin bıçağına...

Bunun içindir ki bıçağı İbrahim gibi tutanların elinde kurban olmaya nasiplenmeli.

Kendini kurban olmakla korkutan şeytanın sol gözünü taş atarak kör eden, İbrahim’in kurbanı İsmail! Yeryüzü senden tevarüs eden kurbanların kanlarıyla yıkanıyor.