ABD ’ye sırtlarını dayayarak “bağımsız devlet kurma” rüyaları gören Barzani ve adamları “Amerikan silahları kendilerine doğrulunca” cadde ve sokakları “ Amerika artık dostumuz değil” pankartları ile donatmışlar.

Barzani ve adamları “acı bir tecrübe” yaşıyorlar.

Amerika’nın bir iki isteğini yerine getirince sandılar ki ABD hep “yanlarında” olacak ve onlardan “desteğini” hiç eksik etmeyecek.

Bu güvenle “referandum” yaptılar.

Bağımsızlığı “halkoyuna” sundular.

Referandumdan doğal olarak “bağımsızlık” kararı çıktı.

Ama sonrası “bekledikleri” gibi olmadı.

Amerika “her zaman yaptığı” gibi yan çizdi. Yan çizmekle de kalmayıp, “ DEAŞ ile mücadelede bize yardım ediyorlar” diye Barzani’nin hasımlarının yanında yer aldı. Onları “silah ve mühimmat” ile destekledi. Onlar da kendilerine verilen bu silahları Barzani ve adamlarına karşı kullandılar.

Barzani ve adamları da “bağımsızlık mücadelesini” kaybetti.

Şimdi cadde ve sokakları “Amerika artık dostumuz değil” pankartları ile donatıyorlar. Geç de olsa “ayıkmış” gibi gözüküyorlar. Biz de “darısı başımıza” diye dua ediyoruz. Malum, biz de Amerika’yı “dost ve müttefik” olarak görüyoruz.

Amerika’nın aleyhimizdeki bütün adımlarına rağmen “dostumuz” olmadıklarını idrak edemiyoruz.

Ve bunu “ilan” edemiyoruz.

Amerika yıllardır Türkiye ’nin terör örgütü olarak ilan ettiği örgütlerle içli-dışlı yaşamayı sürdürüyor.

Onları silah ve mühimmat yardımı ile destekliyor.

Türkiye’den “itiraz sesleri” yükseldikçe de söz konusu yapılanmaların DEAŞ ile mücadele ettiklerini ileri sürerek kendilerini haklı çıkartmaya çalışıyorlar.

Ve biliniyor ki verdikleri bu silahlar “DEAŞ” örgütünden çok “Türkiye’ye” karşı kullanılıyor.

Vakit erkenken “ayıksak” ve Amerika’nın “dostumuz” olmadığını söylesek fena mı olur?

İlla ki Barzani ve adamları gibi “kesin yenilgiye” uğradıktan sonra mı Amerika’nın “dostumuz olmadığını” öğreneceğiz? Bugün Barzani’nin başına gelenlerin yarın Türkiye’nin başına gelmeyeceğini kim garanti edebilir?

Kuşkusuz Amerika’ya asla “güvenilemeyeceğinin” en canlı ve en yeni örneğini Barzani’nin başına gelenler oluşturuyor.