Eğitimdeki “yap-bozlar” Milli Eğitim Bakanı’na sorulunca bir hayli bozulmuş. “Vay sen misin böyle bir şey soran” yani “Milli Eğitim ’deki yap-bozlar ne olacak” diyen diye demediğini bırakmamış.

Milli Eğitim bakanı bir kızmış, bir kızmış ki demeyin gitsin.

Önce, “Ne yap-bozu” diye soruyu soranı terslemiş. Ardından, “Herkes memnun” demiş. Milli Eğitim Bakanı’na göre:

Öğretmen memnunmuş.

Öğrenci memnunmuş.

Bir de eğitimde “yap-boz” olduğundan şikâyet edene, “Hangi dünyada yaşıyorsunuz?” diye sormuş. Ve “Ben Türkiye ’de yaşıyorum” diye eklemiş. Sahi, bu ifadelerin sahibi Türkiye’de yaşıyorsa ben nerede yaşıyorum, biz nerede yaşıyoruz?

On beş yıllık iktidarları süresince yedi sekiz bakan değiştiren bir bakanlıkta gelen yeni bakan eski bakanın icraatlarının üzerine sünger çekmedi mi?

Her gelen yeni bakan kendi kafasındakileri “en ideal çözüm” olarak görmedi mi? Buna yap-boz denilmez de ne denilir? Gelelim herkesin memnun olduğu iddiasına! Bakan bey okullara gidiyormuş ve orada öğretmenlere, “Memnun musunuz?” diye soruyormuş. Öğretmenin “ne demesini” bekliyor acaba? “Memnun değiliz” deyip soluğu Fizan’da mı alsın? “Memnunuz” deyip “mevcut pozisyonunu” korumaya çalışmasından daha doğal ne olabilir.

Ya çocukların ne demesini bekliyordu acaba? Öğretmenler memnunmuş, öğrenciler memnunmuş yani “herkes” memnunmuş. Bu açıklamadan daha iyi “Milli Eğitim’in içler acısı halini” hangi cümle izah edebilir acaba?

Keşke başka bir bakan böyle konuşaydı. Ve Milli Eğitim Bakanı ağzını hiç açmamış olsaydı. Yahu Cumhurbaşkanı Erdoğan bile Milli Eğitim’de işlerin rayına oturmadığından şikâyetçi değil mi?

Tabandan tavana herkes bir şekilde Milli Eğitim konusunda dertli iken nasıl olur da böyle laflar edilir?

Anlayan varsa beri gelsin. Madem her şey iyi, her şey güzel de bunca değişiklik niye yapılıp duruyor? Var mı bir izahı?