Halk TV’de program yapan Ayşenur Arslan son günlerde başlı başına bir sorun haline gelmiş bulunuyor.

Kendisi gibi düşünmeyenleri çok rahat suçluyor.

Bilip bilmeden konuşması, aklının hiç ermediği konularda ahkâm kesmesi ile ikide bir gündem oluşturuyor.

Mesela Cuma gününün kutsal bir gün olduğunun sanıldığını ileri sürerek, “Cuma günü kutsal bir gün falan değil” diyor.

Bu sözlerin gerçekle bir alakası var mı? Böyle bir ifadenin gerçekle hiç alakası olur mu? Şimdi biri kalkıp, “Ayşenur Arslan kadın falan değil” dese bu ifade gerçekleri ne kadar yansıtırsa, “Cuma günü kutsal bir gün falan değil” sözü de gerçeklerle ancak o kadar bağdaşır.

Ya da bir başkası, “Ayşenur Arslan insan falan değil” dese bu beyan gerçeklerle ne kadar bağdaşırsa, “Cuma günü kutsal bir gün falan değil” sözü de o kadar gerçeklerle bağdaşıyor demektir.

Ayşenur Arslan böyle bir çıkışa niçin ihtiyaç duymuş ola ki?

O’na mı kalmış Cuma’nın kutsal bir gün olup olmaması!

Medyada yer alan haberlere göre, “Allah’a emanet olun, Kandiliniz mübarek olsun, Rabbim sizi korusun” gibi ifadeler de kendisini rahatsız ediyormuş.

Bir de kimi insanlar Cuma günleri programlarına başlarken, “Hayırlı Cumalar” diyorlarmış.

Yahu bu laflardan rahatsız olacak ne var Allah aşkına!

Aklı başında bir insan bunları kendisine dert edinir mi?

Üstelik cümle âlem bilir ki, Pazar günü Hıristiyanların. Cumartesi günü Musevilerin, Cuma günü de Müslümanların kutsal günüdür.

Elbette, “Cuma günü kutsal falan değil” denildi diye “Cumamız mübarek olsun” ya da “Hayırlı cumalar” demekten vazgeçecek değiliz.

Aslında bu sözleri ilk duyduğumuzda, “Her zaman olduğu gibi abesle iştigal ediyor” dedik ama bir iki satır yazmaktan da kendimizi alamadık.

Ayşenur Arslan’a göre Cuma tatil falan değilmiş eksiden Cumaları topluca beraber olunurmuş tatil niyetine!

Ameller niyetlere göre olduğuna göre kimileri de tatil niyetine bir arada olabilir kuşkusuz. Tatil niyetine değil ibadet niyetine toplananlara kimin ne demeye hakkı olabilir?

“Hayırlı cumalar” diye programa başlanmasını bir şuur kaybı olarak gören Ayşenur Arslan şöyle diyor:

“Bu kadar şuur kaybına uğradık artık!” O bunu bir şuur kaybı olarak görebilir ama biz böyle bir konuşmayı “daha da şuurlu hale gelmek” olmak görürüz.

“İnsanların daha bilinçli konuştuklarını” düşünürüz. Birileri rahatsız oluyor diye üslubumuzu değiştirecek de değiliz.