AB'nin Dış Politika Şefi olan Javier Solana: "İsrail Filistin devletinden vazgeçerse biz de ondan vazgeçeriz' diyor. Yeni Amerikan yönetimi de iki devletli çözüm için baskı kuracaklarını açıkladı. Peki, koalisyonu kurmakla görevlendirilen Netanyahu'nun bu husustaki yaklaşımı ne? İki devletli çözüme zinhar hayır diyor. Yani Ortadoğu Dörtlüsü'nün Filistinlilerden istediği geçmişe dair yapılan anlaşmaları onaylama şartını İsrail tarafından Netanyahu ihlal etmiş oluyor. Asıl sıkıntı İsrail Evimiz Partisi Lideri Avigdor Lieberman ile alakalı. Her ne kadar Amerikan yönetimi İsrail'de başta kim olursa olsun onunla çalışırız dese de Netanyahu'nun Lieberman ile kuracağı ve üstelik Lieberman'ın dışişleri bakanı olacağı bir kabine, ABD'nin Ortadoğu ile ilgili planları olmasa bile yeni politikalarının önünde en büyük engel. Kimsenin yıldızı Lieberman ile barışmıyor. Lieberman daha geçen yıl Mısır Cumhurbaşkanı Mübarek için: "Hiç İsrail'i ziyaret etmeyecekse canı cehenneme ve cehenneme kadar yolu var..." demişti. Mübarek bu sözleri söylenmemiş kabul ederek sineye çekse bile bu sözler durmaksızın hatırlanacak. The Independent gazetesindeki yazılarında ve Doha Forum'undaki konuşmasında Robert Fısk, Lieberman'ın Bosnalı Sırlardan Mladiç ve Karadziç'ten ne farkı olduğunu sordu! Farkı elbette ki, yok. Hem Sırplar hem de İsrailliler mabed ve cami yıkıcıları ve nebbaşlar olarak tarihe geçecekler. Geçmişte Vehhabiler için 'kabir yıkıcıları' tabiri kullanılmıştı. Günümüzde İsrail ve Sırplar için de 'cami tahripçileri' demek yanlış olmaz. Sadece Fısk'in İsrailli liderler ve Liebarman için böyle konuştuğunu zannetmek yanılgı olur. Kimi Amerikalı Yahudiler de Lieberman'ın katıksız bir bir faşist olduğunda hemfikir. Neden Putin'e faşist diyen Neoconlar kendi adamları Lieberman'ı görmezlikten gelirler acaba?

Amerikalı liberal Yahudilerden Anne Roiphe, İsrail halkının Lieberman hayranlığını ve ona olan ilgisini ve meftuniyetini kocasının kendisini Mussolini ile aldatmasına benzetiyor. Yani dolaylı olarak Lieberman'ın Mussolini'den farksız olduğunu söylüyor. Dolayısıyla Gazze saldırılarından ötürü dünyada Yahudi aleyhtarlığı artarken Yahudiler de kendi seçtikleri menhus ve menfur liderlerle bu eğilimi pekiştiriyor. İngiliz film yapımcısı Ken Loach Gazze saldırıları ışığında büyüyen ve gelişen Yahudi aleyhtarlığını makul karşılarken gerekçesini de şöyle izah ediyor: "Gazze soğukkanlı işlenmiş bir katliamdı..." 1975 yılında BM'de İsrail'in kurucu ideolojisi olan Siyonizm ırkçılıkla eşdeğer bir ideoloji olarak tanımlanmıştı. Yahudiler bu tanımı kaldırmak için çok uğraştılar. Kendi deyimleriyle ve ifadeleriyle Arapların boykotları ve İsrail'i izole etme çabaları pek fayda vermemiş ve onları pek ırgalamamıştı. Lakin Gazze saldırılarından sonra içine düştükleri yalnızlık girdabı ve gayyası İsrail'in 61 yıldan beri çok az karşılaştığı bir an ve olaydır. Şahin sağcı partilerin seçimleri kazanması ve koalisyon kuruyor olması işin tuzu biberi oldu. İspanya, İsveç ve Türkiye'de İsrail spor takımları düşmanca bir muameleyle karşılaştı. Bir müddet önce Moritanya, Venezüela'dan sonra İsrail büyükelçiliğini kapattı. İran devriminden başka bu pek de görülen bir hadise değildir. Müttefik Türkiye ile ilişkiler benzeri olmayan bir şekilde zarar gördü. Türkiye'de Mazlumder de olmak üzere birçok kurum ve kuruluş İsrail'in Gazze'deki orantısız saldırılarıyla alakalı olarak bu ülke liderliğinin yargılanmasını istiyor. Dünyanın 54 kentinde icra edilen "Israel Apartheid Week" etkinliklerine katılım geçen yılınkine nazaran iki kat artmış.

Bütün bunlara karşı İsrail makyaj tazeleme operasyonları yapıyor. Ayırmış olduğu 2 milyon dolarlık bir bütçe ile kamuoyu diplomasisi yürütmeye ve akıl çelmeye ve gönül almaya çalışacak. Başarılı olabilecek mi? 'Umut, fakirin ekmeği' demişler. Bar-Ilan Üniversitesi'nde siyaset bilimi hocası olan Eytan Gilboa, 'Filistin devletine müsaade etmedikçe Ortadoğu'da olanlar bütünüyle bize mal ediliyor' diyor. Profesörü göre dışarıda İsrail'in saygınlığını yitirmesinin temel nedeni Filistin devletine karşı sürdürmüş olduğu politikada gizli. İsrail gönülleri kazanma ve akılları çelmek için 2 milyon dolar ayırsa bile kimi İsrailliler bunun için 50 hatta 100 milyon doların bile yetmeyeceği kanaatinde. Neden? İsrail'in imajını değil politikasını değiştirmesi gerek. Politikayı da ancak kendisini değiştirerek değiştirebilir. İsrail kendisini yeniden tanımlamak için yeni bir siftah yaptı. Lakin İsrail hala kendisini düzeltmeden reklamla ve tanıtımla kendisini maşeri vicdana kabul ettirebileceğini sanıyor. Asıl yanılgısı da bu...