Fenerbahçe takım olarak kendi yarı alanından bir türlü hücum bölgesine gidememedi. Kendi ceza sahasında demir atmış gibi durunca, forvette sahada kaldığı süre içinde Semih’in yalnız bırakılması, Alex’in de Mehmet Topal tarafından iyi kontrol edilmesi, Fener’in takım oyununu alt-üst etti.

Bu kadar top kayıplarıyla oynayan Aurelio ve Deivid nasıl hücuma katkı sağlayabilirlerdi ki?! Maçın dörtte üçlük bölümünde Fenerbahçe çok kötü futbol oynadı. İçlerinden çekip iyi diyebileceğimiz birazcık Selçuk vardı.

Kaleci Volkan’ın maçın ilk yarısında topu oyuna tutarsız sokuşları, seyredenlerin yüreğini ağzına getirdi. Aynı Volkan’ın ikinci yarıda Hakan Şükür’le karşı karşıya kaldığı pozisyonda gole izin vermeyişi ve ümit Karan’ın doksana giden topunu dışarı çıkartması, onun adına vereceğimiz notların bir iyi bir kötü olmasına neden oldu.

Galatasaray takım olarak çok iyi hazırlanmış. Sert futbola özen göstermeleri Fener’i takım çıt-kırıldım bir görüntüye itti. Galatasaray’da özellikle Mehmet Topal’ı çok beğendim. Hem Alex’i kontrol altına aldı hem de servis alanına topu iyi kullanan adamdı. ümit Karan’ın iyi işler yaparken, gereksiz hakemle diyaloğa girmesini anlamış değilim.

Fener bu kadar durgun ve suskun ayakların sahibi bir takım görüntüsündeyken, Galatasaray’ın baskılı, presli futbol anlayışı, sahaya yayılışı rakibi Fenerbahçe’den çok çok daha iyiydi.

Semih’in yerine giren Kezman için beğenimizi kullanamayacağız. Rakip kaleye arkası dönüp topları alması, bu futbolcunun bırakın gol atma şansını arttırmayı, arkadaşlarından top alışverişine giremeyişini de izledik.

Kısacası favori Fener favori gibi oynamadı. Gol pozisyonu üretmekte yoksun kaldı. Galatasaray daha fazla pozisyon bulup üstünlük sağladı. Fakat her iki takım skor tabelasını değiştiremeyince, maçın ikinci ayağı olan Ali Sami Yen’e şanslarını taşıyan oldular.