Dedelerimiz, ninelerimiz anlatırdı...
Ermenilerle, Süryanilerle kardeşçe nasıl bir arada yaşadıklarını...
“Nerde o eski dostluklar, kardeşlikler...” diye başlayan özlem dolu eski günleri yâd ifadeleri...
“Sırt sırta vermiş evlerde komşuluk yapardık...
Birbirine sınır tarlalarda çiftler sürerdik...
Aynı sofranın etrafında...
Birbirimize sadece yemek değil sevgilerin en güzelini ikram ederdik...
Birbirimizden emindik...
Emniyetteydik...
Huzur içindeydik...
Onlar Gâvurdu... Biz Müslüman...
Ama kardeşçe ve barış içinde yaşamayı becermiştik...”
Bu coğrafyalarda yaşamış büyüklerimizden bu ve buna benzer çok şey duyduk...
Hâlâ duymaya devam ediyoruz yaşayanlardan...
Tarihte ne oldu, kim haklı bilinmez...
Aslında pek önemi de yok...
Sonuçta onlar bu coğrafyaları terk ettiler...
Bizler buraların gerçek sahipleri olduk!
Onlar buraları terk edip başka coğrafyalara göç ettiler...
Ve biz kendimizle baş başa kaldık...
İşte her şey o zaman başladı...
Önce kardeşlik bitti...
Sonra kardeşin kardeşe düşmanlığı başladı...
Töreler imanın farzları...
Kan davası, namus davası İslâm’ın şartları oldu...
Peygamberlerin ayak bastığı...
Sahabelerin uğruna şehit olduğu topraklar...
Ebu Cehillerin kol gezdiği fitne yuvaları oldu...
Kimimiz eşkıya olduk...
Kimimiz terörist...
Kimimiz şeriatçı olduk...
Kimimiz ateist...
Kimimiz devlet yanlısı olduk...
Kimimiz örgüt...
Ustaca ekilen bölücülük tohumu barış ve kardeşlik bahçelerinin kökünü kuruttu...
Aileler parçalandı...
Kardeş kardeşe düşman edildi...
Biri dağda terörist diğeri askerde şehit oldu...
Ve her zamanki gibi ağlayan sadece analar oldu...
Ve o gündür bugündür bu coğrafyalarda barış kardeşlik ve huzur mumla aranır oldu...
Şimdi yine ve yeni Ebu Cehiller işbaşında...
Yeni şucular bucular yaratma peşinde...
Kardeşi kardeşe kırdırma peşinde...
Yıllardır akan kan yetmedi...
Yeni kanlar dökme peşinde...
Demem o ki...
Fitne yeniden başını saklandığı yerden çıkardı...
Onun başını ezmek bizim elimizde...
Şimdi gelin bu sinsi oyunu hep birlikte bozalım...
Ve hep birlikte “Edi Bese!”...
“Artık Yeter!” diyelim...
Onlar bize yeter demeden...
GÜNÜN SÖZÜ
“Onlar, zararlarından emin oldukları için dostlarını uzak tuttular./Kendilerine bağlamak ve kazanmak için de düşmanlarını yakınlaştırdılar./Yakınlaştırılan düşman dost olmadı. Ama uzaklaştırdıkları dost düşman oldu./ Herkes düşman safında birleşince yıkılmaları mukadder oldu.”EBA MÜSLİM HORASANİ