27 yaşında genç bir kızım. Aşırı ilgi beklentisi olan biriyim ve insanlar benimle ilgilenmediklerinde, bana iltifat etmediklerinde kendimi çok kötü hissediyorum. Küçüklüğümde ailemden pek sevgi görmedim. Annem sürekli eleştiren bir kadındı ve sadece iyi not aldığımda " aferin kızım" derdi. Ben de annemin bu ilgisini kaybetmemek için, sürekli ders çalışıp iyi notlar getirmeyi düşünürdüm. Hayatım hep böyle geçti. Annem ne kadar eleştirirse, ne kadar katı davranırsa o kadar disiplin vereceğini düşünüyordu ama bunun bana hiç faydası olmadı. Siz söylemeseniz de ben hala " küçüklüğümde alamadığım o ilgi ve sevginin peşinde olduğumu" biliyorum ama yine de sormak istedim. Fatma hanım, aslında ben sadece kendime yetmek ve insanlardan ilgi beklentisi içinde olmamak istiyorum ama bunu başaramıyorum. Bu konuda tavsiye ve önerilerinizi bekliyorum... Ş. Demir

Tesbitleriniz doğru
Sizin de ifade ettiğiniz gibi, çocukların en elzem ihtiyaçlarından biri de sevgi ve ilgidir. Ancak sevginin ifade edilme şekli doğru olmadığında çoğu zaman çocuklar onarılması güç yaralar alabiliyorlar. Bu anlamda sevgi sadece dokunsal boyutuyla ele alınmamalı aksine, çocuğunuza sevginizi, dokunarak, başını okşayarak da ifade edebilirsiniz, sözel olarak ta, ona vakit ayırarak ta. Ne yazık ki bizim toplulumuzda sevgi sözel olarak pek ifade edilmez. Böyle yaparlarsa, çocuğun şımaracağını ve haddini aşacağını sanırlar. Oysa çocuğun yoksun kaldığı bu ihtiyacı onun hayatında büyük boşluklar oluşturacaktır.

Çocukluk döneminde, aile çocuğa koşullu olarak sevgi gösteriyorsa, sizin de belirttiğiniz gibi ancak iyi bir şey yaptığında sevgisini ifade eder ve çocuk bunun ardından bu onayı, bu ilgiyi hayat boyu arar ve ancak başkalarının ilgisini çekecek bir şeyler yaptığı sürece sevileceğini, onay elde edebileceğini düşünür. Bu yapıdaki çocuklar, dışlanmaktan aşırı korkalar, kararlarını başkalarına danışarak almaya çalışırlar ve sürekli mutsuzdurlar. Çevrelerindeki insanları mutlu etmek için çaba sarf ederler ancak bu şekilde davrandıklarında sevileceklerine beğenileceklerine inanırlar.

Size tavsiyem, yardım alarak sorunu ortaya çıkaran düşünce kalıplarınızı değiştirmeniz ve olumlu bir sonucu ulaşmanızdır. Ayrıca kendinizle ilgili farkındalık kazanmaya çalışın ve olumlu taraflarınızın farkına varın. Kendinize yönelik olarak saygı ve ihtimam kazanmaya çalışın ve küçük uygulamalarla bunu pekiştirin. Şunu unutmayın, başkaları size güzel şeyler söylemese bile bir insan olarak siz değerli ve önemli bir insansınız. Ayrıca bu sorununuzu bizlerle paylaştığınız için de size teşekkür ederiz.

Anneme ulaşmaya çalışıyorum
Ben onsekiz yaşında bir genç kızım. Anneme aşırı hayranım ve onun gibi olmak istiyorum. Fakat bunu pek başaramıyorum o zaman da çok öfkeleniyorum, kendime olan inancımı kaybediyorum. Annem çok başarılıdır, çevresindeki insanlar tarafından başarılarıyla tanınır ve bilinir. Ayrıca insanların akıl babasıdır da, sorunu olan herkes ona anlatır o da makul çözümlerle onlara yardımcı olmaya çalışır. Annem üniversite okuyamamış ama kendini yetiştirmiş ve çok kitap okumuş. O yüzden ben de Liseye kadar okudum. Çünkü insanın kendini yetiştirmesi çok daha önemli. Ama canımı sıkan bir durum var ve sizden o konuda yardım istiyorum. Arkadaşlarım arasında bu kadar anneme benzemek istemem rahatsızlık uyandırıyor ve benimle alay ediyorlar. Bana sen kendin ol, bu kadar da taklitcilik olmaz diyorlar ama kendileri yabancı artistlere benzemek istiyorlar, ben onları hiç eleştirmiyorum. Ablacığım, gerçekten benim anneme bu kadar çok benzemek istemem bir sorun olabilir mi? Bu konuda bana neler tavsiye edersiniz? E. Çavuşoğlu

Sizin tercihiniz de önemli

Çocukluk döneminde her birimiz anne ve babamızla özdeşim kurar ve onları oyunlarımızda taklit ederiz. Burada anne baba bir nevi rol modelidir. Ancak ergenlik döneminde genç, sosyal çevreye açılarak arkadaş çevresinde ya da toplum içinde benimsediği, beğendiği kişileri de bu alana katar ve onların kimi davranışlarını içselleştirir. Bu doğal bir durumdur. Sizin de annenizi beğenmeniz, onu takdir etmeniz güzel bir davranış. Ancak, sağlıklı bir kişilik yapısını oluştururken, seviğimiz beğendiğimiz insanların davranışlarını içselleştirebiliriz fakat bunu aynen almayız. Aksine kendi bireysel filitrelerimizden geçirir ve kendileştirerek alırız. Bunun için, anneden almak istediğiniz güzel davranışlara kendi renginizi vererek ve kendi tercihlerinizi, iradenizi seçme yeteneğinizi kullanarak hareket edin. Çünkü siz ayrı bir bireysiniz ve anneniz değilsiniz. Evet onun bir parçasısınız ve ona büyük saygı beslemektesiniz ama sizin bir seçme iradeniz var. Mesela annenin cömertliğini kendi dünyanıza, kendi özelliklerinize uygun olarak aktarabilirsiniz ama anne baklava seviyor diye illa da baklavayı sevmek zorunda değilsiniz. Bu konuda akli ve irade gücünüzü de devreye sokun. Arkadaşlarınızın alayvari tavırlarına da " bu konuda seçme hakkınızın olduğunu ve annenizin davranışlarının herkese örnek olabilecek davranışlar olduğunu dolayısıyla onu örnek aldığınızı" söyleyebilirsiniz. Ayrıca seçimlerinizi tercihlerinizi yaparken, kendi iradi gücünüzü de aktive etmeye çalışın. Bu konuda küçük uygulamalar yapın.