Yapılan araştırmalar özellikle ilk beş yılda anne babadan yeterince ilgi ve sevgi alan çocukların ruh sağlığı bakımından daha kuvvetli olduklarını ve bu çocukların yaşadıkları stresi daha rahat atlattıklarını göstermiştir. Konuyla ilgili yapılan çalışmalar, yaşanan tecrübeler ve ortaya çıkan sonuçlar çocuğun temel besisinin sevgi olduğu yönündedir. Yani anne baba bir yerde çocuğu hoşgörü, ilgi, disiplin ve sabırla biçimlendirirken aslında yoğun bir sevgi aktarımında bulunmaktalar ve bu aktarım bir ömür devam etmekte .

Günümüz dünyasında, değişen ekonomik dengeler ve modern algının zihinsel şemalarımıza etkileri kadınların da iş hayatında yer almaları çocuklarla ilgili sorunları tetiklemiştir. Özellikle çalışan annelerin çocuklarına yeterince vakit ayıramamaları sık sık gündeme geliyor ve bu çocukların sorunları üzerinde çeşitli çözümler üretiliyor. Ancak bütün bu düşünceler diğer taraftan da çalışan kadınları yönlendiriyor ve onlara sanki çalıştıkları sürece çocuklarına hiç vakit ayıramayacaklarmış ve onlara sevgi ve ilgilerini gösteremeyecekmiş gibi bir düşünce empoze ediyor .Bunun neticesinde zamanla bizler de aynı düşüncelere kapılarak yaşadığımız hayat şartlarının getirdiği sorunları bahane ediyor, annenin bu kısıtlı imkanlar dahilinde dahi çocuğuna verebilecek sevgi ve ilgisinin olabileceğini dile getirmekten ziyade sürekli dramatik senaryolar üretiyor ve çalışan annenin çocuğunu ihmal ettiğini vurguluyoruz. Oysa bunun yerine çalışan kadının da çocuğuna pekala vakit ayırabileceği ve onunla geçirdiği sürecin içini doldurabileceğini vurguladığınızda annelerin bakış açılarının da değişebileceğini düşünüyorum.

Çalışan anneler ağır iş temposuna bağlı olarak ve vaktin sınırlı olması nedeniyle çocuklarının yanında bulunamıyorlar, peki vaktin tamamını evinde geçiren anneler çocuklarıyla yeterince ilgilenebiliyor mı? Sanmıyorum ve bu konuda annelerin pratize edebilirliği olan eğitim çalışmalarına katılmaları ve çocuklarıyla ilişkilerini gözden geçirmeleri gerektiğini düşünüyorum...Ama her nedense, çalışan annelerin sorunları dile getirilirken vaktin tamamını evinde geçirdiği halde çocuğuyla hiç ilgilenemeyen ve ona vakit ayırmayan annelerin bu ihmalleri her zaman göz ardı ediliyor. Bunun nedeni ise, ilgi ve sevgi kavramının zihinlerimizde tam yerine oturmamış olması ve bu çarpık sevgi algısının hayatımızı işgal etmesidir. Oysa, anne çalışmıyorsa ve çocuk bütün gün annenin ayakları altında dolaşıyorsa bu bir ilgi göstergesi değildir. Yaşadığımız sosyo ekonomik şartlar, kadına bakışın değişmesi, statü kavramının yeniden tanımlanması, modern kültürün getirdiği hayat şartları kadınların da çalışmasını gerekli kılabiliyor. Bu anlamda çalışan anneler vaktim yok, çocuğumla ilgileneniyorum mazeretlerinin arkasına saklanmamalıdır. Bununla beraber dışarıda çalışmayan ve vaktin tamamını evinde geçiren anne de nasıl olsa evde bütün gün yanındayım özel olarak ilgilenmem gerekmez türündün düşüncelere kapılmamalıdır. Kim ne derse desin kardeşim, çocukla ne kadar çok vakit geçirdiğinizden ziyade geçirdiğiniz vaktin ne kadar nitelikli olduğu önemlidir. Bunun için, çocuğunuzla birlikte geçirdiğiniz vakitlerde, onunla konuşmalı, duygularını aktarmasına fırsat tanımalı, iyi bir dinleyici olmalı, düşüncelerini ifade etmesi için teşvik etmeli, onu ödüllendirmeli ve değerli olduğu hissettirilmelisiniz. Eğer çocuğunuzla ilişkilerinizde bu kıstasları dikkate almıyor sadece onun yanında bulunuyorsanız bütün gün yanında olsanız da, çalışsanız da değişen bir şey yok. Çünkü çocuk her iki durumda da ilgi ve sevgiden yoksun...Sevgi siz annelerin gönül pınarlarından çağıldıyor...Hiç bitmeden, her yeni sorun karşısında her yeni duruma denk gelecek şekilde üretiliyor. Çalışsanız da çalışmasanız da, bu donanıma sahipsiniz ve ürettiğiniz bu sevgi unsurunu çocuğunuza aktarmadığızda ise bu özel duygularınızın körelmesine neden olabiliyorsunuz . Öyleyse çocukla ilişkilerinizi yeniden gözden geçirerek, onunla geçirdiğiniz sürenin içini neyle doldurduğunuzu gözden geçirin. Bunu anlamak için çocuğunuzun gözlerine bakmanız yeterli. Lütfen çocuklarınızı gözlerine bakın ve sizinle geçirdiği süre içinde gözbebeklerini kapsayan bir ışık görüyorsanız anlayın ki onunla hoşça vakit geçirdiniz ve sevginizi aktardınız. Eğer sönük ve memnuniyetsizlik görüyorsanız, siz bedenen onun yanındaydınız ama ruh ve duygu dünyanızla çok uzaklara gidiyordunuz. Çünkü çocuk bütün hal ve davranışlarıyla "ANNE BENİMLE İLGİLEN" der ve siz bunu onun gözlerinden okursunuz.