31 yaşında iki çocuk annesiyim oğlum 7 yaşında kızım ise 4 yaşında. Oğlum çok içine kapanık çok duygusal küçük bir şeyde ağlıyor. Kızım ise tam tersine erkek gibi, güçlü ve dayanıklı. Oğlumun bu sakinliğinin benim onunla kurduğum iletişim tarzına bağlı olmadığını aksine bunun yapısal bir durum olduğuna inanıyorum.

Oğlumu kızımla kıyaslayınca çok farklı bir çocuk olduğunu görüyorum. Her şeyden önce çok dalgın bir şeyi sayısız kere söylüyorum da ancak duyuyor. Bir yandan bu şekilde dalgın ve vurdumduymaz görünürken öte yandan olmayacak küçük ayrıntılara takılıyor. Mesela üstü başı perişan ve atleti bir vaziyette dışarı çıkabiliyor. Bilmem ki nereden hata yaptım, verdiğim emeğin karşılığını oğlumda bir türlü göremiyorum. Bu konuda çevremden de çok eleştiri alıyorum. Onlar benim oğlumu iyi yetiştiremediğimi düşünüyorlar ve çok acımasız oluyorlar. Ben şiddete karşıyım ama çevremdeki kimseler oğluma çok tölaranslı davrandığımı biraz daha sert davranmam gerektiğini söylüyorlar. Oğluma yardımcı olmak istiyorum bana neler tavsiye edersiniz?

A. K

Küçük bir evreniz

İfadelerinizde de belirttiğiniz gibi, her insan kendine özgü özellikler taşır ve hayata bu özellikleriyle devam eder. Kişisel farklılıklarımızı biçimlendirirken, doğuştan getirdiğimiz mizacımızla, çevreden ve aileden öğrendiklerimizi işleriz ve kendileştiririz. Bu anlamda kızınız daha canlı biri olmasına rağmen oğlunuz daha sakin ve içe kapanık olabilir. Burada size düşen, iki çocuğu kıyaslamayıp aralarında duvar örmemek olmalıdır.

Ancak ifadelerinizden oğlunuzun biraz fazla içedönük ve dalgın olduğunu anlıyorum. Bu sorunu ortadan kaldırabilmek için sizin yaklaşımınız onunla kurduğunuz iletişim tarzınız gerçekten önemli. Her şeyden önce çocuğu bir başkasıyla mukayese etmeyin, eleştirmeyin ve takdir edin, onaylayın... Ona yeterli vakit ayırın ve bu arada onunla konuşmaya iletişim kurmaya ve duygularını anlamaya çalışın. Bunu yaparken, kişisel sınırları konusunda mizansen bir dille onu bilgilendirin ve sınırlarını koruma noktasında yeterince güçlü olduğunu vurgulayın cesaretlendirin. Ayrıca, kendine ait sınırlarının olduğunu anlayacağı tarzda anlatın. Sınırlarını korumayı oyunlar ve hikayeler aracılığıyla ona öğretmeye çalışın. Bu konuda küçük ödevler de verebilirsiniz ama bunu onunla istişare ederek yapın. Ayrıca çocuğu akran grubuyla oyun oynamaya ve birlikte vakit geçirmeye teşvik edin. Bu konuda onun onayını alın ve istediği tercih ettiği bir gruba yönlendirin.
Uyum sağlayamıyor

4. yaşındaki oğlumu bu yıl anaokuluna verdim. İlk başta çok hevesliydi ve bir ay önceden çanta bile aldırmıştı. Ama okula başladığı günden beri sorun yaşıyorum. "Öğretmen bana kızıyor, zorla uyutuyor, ben okula gitmem" deyip direniyor. Her sabah kapıda onu ikna etmeye çalışıyorum ama servise kadar ağlıyor. Eşim çocuğun bundan zarar görebileceğini ve okuldan almamın daha doğru olduğunu söylüyor ama şimdi bu tölaransı yaparsak ilkokula başladığında da aynı şeyleri isteyeceğini düşünüyorum. O yüzden ısrar ediyorum, öğretmenle görüşüyorum, okula gidip ziyaret ediyorum ve onun okula uyum sağlaması için elimden geleni yapıyorum. Bu hafta sorunları biraz daha arttı, eğer okula gönderirsem hiç yemek yemeyeceğini söyleyerek beni ikna etmeye çalıştı. Bu sorun karşısında ne yapacağımı bilemiyorum...Bana yardımcı olur musunuz?

Öğretmenin yaklaşımı önemli

Çocuk okula ilk başladığı günlerde, yeni duruma uyum sağlamakta zorlanabilir. Çünkü okul ortamı onun daha önceden alışık olduğu bir ortam değildir ve buraya adapta olmak için biraz zorlanacaktır. Çocuğun bu süreci daha rahat atlatabilmesi için, öğretmene çok iş düşüyor. Öğretmen eğer, çocukla kurduğu ilişkilerinde, yaptığı açıklamalarda, ona sağladığı destek ve yardımlarında ona güven verirse çocuğun bu sürece uyumu daha rahat olur. Ancak çeşitli sebeplere bağlı olarak bu imkanlar sağlanamadığında çocuk zorlanabilir ve sürekli sorun çıkararak okula gitmek istemediğini söyleyebilir. Bu durumda, öğretmenle görüşerek çocuğun okula adapta olması için yardım ve desteklerini beklediğinizi ifade edebilirsiniz. Ayrıca siz de çocuğun bu direnişleri karşısında, niçin gitmek istemediğini sorarak, rahatsız olduğu durumları ortadan kaldırmaya çalışabilir ya da bunların okul ortamında doğal olduğunu çocuğa açıklayabilirsiniz. Bununla beraber çocuğa hayatta bazı sorumluluklarımızın olduğunu babanın işe gittiğini annenin de evde yapması gereken işlerinin olduğunu çocukların da okula gitmesi gerektiğini uygun bir dille anlatabilirsiniz. Baskı yapmayın ama onunla konuşmaya çalışın ve öğretmenin de desteğini alarak bu süreci atlatmaya çalışın.