14 yaşında bir kızım var. Bu yıl sekizinci sınıfa gidiyor. Ben onun iyi bir avukat olmasını istiyorum ama tasarımcı olmaya karar vermiş. Kızımın çok rahat biri olması, hırslı olmaması beni çok rahatsız ediyor. Komşumun da aynı yaşta bir kızı var tıp okumak istiyor çocuk gece gündüz çalışıyor. Ama benim kızım teşekkür almakla yetiniyor ve tasarımcı olmak istiyor. Çok çalıştım, çok mücadele ettim onda bir hırs uyandıramadım. Neden bu kadar rahat anlayamıyorum, bu durum beni kahrediyor.

Hafta sonları, ders çalışmasını istiyorum o kuzenleriyle birlikte oyalanmak sohbet etmek istiyor. Ne işine yarayacak ki sohbet etmek. Kızım birkaç test çöz bari diyorum öfleyip pöflüyor... Kızımdaki bu vurdumduymazlığı öğretmenle görüştüm o normal görüyor, çocuğun dersleri iyi diyor ama ben kızımın gerçekten derslerine çalışmadığını her şeye boşverdiğini biliyorum. Kızımda biraz daha çalışma aşkı ve hırs duygusu uyandırmak istiyorum, bunun için bana neler tavsiye edersiniz?

Hırs bir patoloji

Aşırı hırs ve doyumsuzluk duygu ve davranışlarımızı etkileyen bir patolojidir. Bunun için, dinimiz bize orta yolu, itidalli olmayı tavsiye etmiştir. Bizler, hayat boyu mücade eder bir şeyleri başarmak bir şeylere ulaşmak için çalışırız. Fakat bu koşuşturmacalarımız neticesinde bazı hedeflerimize ulaşırız bazılarına da ulaşamayız. Bize düşen burada mücadele etmek elimizden gelen gayreti göstermek olmalıdır.

İfadelerinizden anladığıma göre kızınız başarılı bir öğrenci, okul başarısını sağlayacak ve kendine yetecek miktarda azmi ve hırsı da var. Zayıf getirmiyor aksine teşekkür alıyor demek ki başarılı, aynı zaman da tasarımcı olmak istediğini de söylüyor gelecekle ilgili hedefleri de var. Fakat anladığıma göre sizin beklentilerinizle çocuğun beklentileri örtüşmüyor... Siz onun bir avukat olmasını istiyorsunuz oysa o tasarımcı olmayı düşünüyor. Siz takdir getirmesini istiyorsunuz o ise teşekkür getiriyor. Siz bütün gün test çözmesini istiyorsunuz o ise arkadaşlarıyla birlikte vakit geçirmek te istiyor... Size şunu ifade edeyim, her şeyden önce hırs bir patoloji, iyileştirilmediği zaman hayatımızı olumsuz yönde etkiler. Bunun için, sahip olduğunuzla yetinmeye çalışın ve çocuğunuzla ilgili beklentileri dile getirirken onun isteklerini de dikkate alın. Neticede o sizden ayrı bir birey ve onun da kendi tercihleri kendi beklentileri var, bunlara saygı gösterin. Ve onu lütfen eleştirmeyin, takdir edin, destekleyin...

Beni hiç anlamıyorlar

Fatma Abla ben 19 yaşında bir gencim. Geçen yıl istediğim bölümü tutturamadım bu yıl tekrar sınava girip matematik öğretmeni olmak istiyorum. Benim bir arkadaşım var, sizin köşenin hastası, sürekli okuyor ve bana anlatıyor... Bu hafta yine arkadaşım sayesinde köşenizi okudum ve kendi sorunumu yazmaya karar verdim. Ben biraz bakımlı olmayı seviyorum. Bunda arkadaş grubumun da etkisi var tabi. Bu yıl saçlarımı uzattım, bu şekilde kendimi daha iyi hissediyorum. Ama annemlere hiç laf anlatamıyorum, sürekli beni eleştiriyorlar, demedikleri kalmıyor. Kaç kere evden kaçmayı bile düşündüm. Anneme bu geçici bir şey biraz izin verin de hevesimi alayım diyorum anlamıyor. Arkadaşlarımı da çok eleştiriyorlar annemlere göre benim hiç iyi arkadaşım yok, hepsi beni yoldan çıkarıyorlar. Büyüklerimizin bize karşı neden bu kadar acımasız olduklarını anlayamıyorum.. Lütfen annemleri dikkate alarak bir yazı yazın ve onlar okusunlar da hatalarını anlasınlar... C. M

Anlaşılmak hepimizin hakkı

Yakınlarımızla ve çevremizdeki insanlarla ilişkilerimizde anlaşılmak ve takdir edilmek isteriz. Bu hepimizin doğasında var. Bu anlamda senin de anlaşılmak istemen doğal bir durum... Ancak, sanırım ailen, yaşam tarzı ve hayat görüşü olarak senin yaşadığın durumu kabullenmekte zorlanıyorlar. Bunun sonucunda da, rahatsızlıklarını dile getirip seni uyarma ihtiyacı içinde oluyorlar. Her şeyden önce şuna inanmanı isterim ki, anne babaların hayattaki en değerli varlıkları çocuklarıdır. İnanıyorum ki senin annen baban için de aynı şey geçerli. Onlar da sanırım sana zarar gelebileceğinden endişe ediyorlar. Fakat bu endişelerini dile getirme ve ifade etme yöntemleri seni incitiyor ve kırılıyorsun. Burada yapman gereken şey, onlara kendini uygun bir dille ifade etmen olmalıdır. Onları kırmadan, bu dönem kendini bu şekilde daha iyi hissettiğini, bunun geçici bir şey olduğunu, bu duruma saygı göstermelerini beklediğini....ifade edebilirsin. Ayrıca arkadaşlarınla ilgili yorumlarından rahatsızlık duyduğunu, arkadaşlarını seçebilme yeterliliğine sahip olduğunu da uygun bir lisanla belirtebilir ve bu konuda onlardan saygı göstermelerini beklediğini ifade edebilirsin.

Seni anlayabiliyorum ama Rabbimiz ana baba hakkına riayet etmemizi tavsiye eder ve bu konuda hassas olmamız gerektiğini belirtir. Bunun için, duygu ve düşüncelerini onları incitmeden dile getirebilirsin.