50 yaşında emekli bir işçiyim. On yedi yaşına kadar yetimhanede kaldım. Annemle babamı hiç tanımıyorum. Çocukluk yıllarım çok kötü geçti. On yedi yaşında yurttan ayrıldım ve bir araba tamircisinin yanında işe başladım. Eşimle bu dönem tanıştım. Onun bütün ailesini kendime aile bildim ve onları çok sevdim. Ama her zaman bir kaybetme korkusuyla yaşadım. Ortada hiçbir şey yokken, eşimin ve çocuklarımın başına bir şeyler gelecek ve onları kaybedeceğim sanıyorum. Bu durum her zaman vardı ama emeklilikten sonra artmaya başladı. Geçen yıl doktora gittim, obsesif bozukluk üzerinde duruldu ama ekonomik sebeplerden dolayı tedaviye devam edemedim... Sizden sorunumun çözümüyle ilgili tavsiyeler bekliyorum. İ. K

Korkularla yüzleşmeden olmaz

Obsesyonlar ( saplantı) ya da Kompulsiyonlar ( zorlantı) kişinin hayatını olumsuz yönde etkiler ve onu yorucu bir mücadeleye sürükler. Kişi, istem dışı gelen bu davranışları yapmak istemediği halde elinde olmadan yapar ve bir süre sonra da yorulur bu durumdan kurtulmak için çareler arar. Mesela el yıka obsesyonu olan kişi, küçük bir şeyde elini yıkamak ister ve temizlendiğine bir türlü inanamadığından bu davranışını tekrar eder.

Burada kendimize yapabileceğimiz en büyük yardım, korkularınızı tetikleyen temel düşüncenizi değiştirmek olmalıdır.

Yaşadığınız sorunun altında yatan gerçek çoğu zaman, acı çekmekten korkmak, kaybetme ve yalnızlık duygularıdır. Burada bizim için önemli bir olan bir nesneyi kaybetmekten ve bu kayıp neticesinde yaşayacağımız zorluklardan korkarız aslında.... Yaşadığınız sorununun altında, küçük yaşlarda ailenizden kopmanız ve onlardan mahrum bir hayat yaşamış olmanızın etkisi olabilir. Sanırım bu olumsuz hayat tecrübelerinize bağlı olarak sevdiğiniz insanları kaybetme korkusu yaşıyorsunuz.

Size, öncelikle, korkularınızın üzerine gitmenizi ve onlarla yüzleşmenizi tavsiye ederim. Ayrıca gün içinde, kaybetme korkularınız arttığında ve eşinizi ya da çocuklarınızı arama ihtiyacı hissettiğinizde, arama sayınızı yavaş yavaş düşürmeniz de sorunun çözümüne katkı sağlayacaktır. Emeklilikle birlikte sorunlarınızın arttığını söylüyorsunuz, çevrenizdeki sosyal faaliyetlere, yardım çalışmalarına katılabilir burada faydalı işler üretebilirsiniz. Ekonomik sebeplere bağlı olarak tedaviyi yarıda bıraktığınızı söylüyorsunuz, bunun için devlet hastanelerine gidebilir ve bir süre yardım alabilirsiniz.

Unutmayın, bizler bu yeryüzü coğrafyalarında, yalnız ve yardıma muhtaç varlıklarız. Ancak, bu coğrafyada, Rabbimize tevekkül ederek korkuların üstesinden gelebiliriz.

Aracımı kullanamıyorum
5 yıl önce bir kaza geçirdim. Bu kazada kız kardeşimi ve eşimi kaybettim. Kendim de altı ay hastanede tedavi gördüm. Kazadan sonra aracımı kullanamıyorum, sanki o anı yeniden yaşayacakmışım sanıyorum. Bir yıl önce, ikinci evliliği yaptım ve aracı eşim kullanıyor ama bu da beni rahatsız ediyor. Çalışıyorum ve işime aracımla gitmek istiyorum fakat buna cesaretim yok. Aradan epey zaman geçti ama o kazanın etkisinden hiçbir şekilde kurtulamıyorum. Bir süre tedavi gördüm ama uzmanın tavsiyelerine tam uyamadığım için beklediğim sonuca ulaşamadım. Bu sorunumu doktora gitmeden çözebilir miyim? Tavsiyelerinizi bekliyorum. K.L

Aslında cesaretlisiniz
Sorununuzu tahlil edip, yardım arayışında bulunuyor olmanız, sorunların üstesinden gelebilecek kadar aktif ve güçlü bir yanınızın da olduğunu gösteriyor...Bunun için biraz daha mücadele edebilir ve doktorunuzun tavsiyelerine uyarak yardım alabilirsiniz...

Hayatımızın düzenini sarsan ve beklemediğimiz olaylarla sevdiklerimizden eksilmesine neden olan olaylar, ruh ve duygu dünyamızda bazı etkiler bırakır. Yaşadığımız doğal afetler, kazalar, hastalıklar ve bunlara bağlı olarak ortaya çıkan kayıplar travmaya neden olabilir. Travma duruma uyum sağlama sürecinde yaşadığımız sancılı bir dönemdir ve kişi bu dönem çevresinin yardımına ihtiyaç duyar...

Her şeyden önce, kişi ilk günlerde kayıplarını kabullenmek istemez ve olayı çağrıştıracak olaylardan uzak kalmaya çalışır. Böyle durumlarda yakın çevre, burada bulanarak, kişiye destek sağlamalı, kişinin acısını paylaşarak, duygularını aktarmasına ve olayı kabüllenmesine yardımcı olmalıdırlar.

İfadenizden anladığıma göre, kazadan sonra zor günler geçirmişsiniz. Bu süreçte olayı pek kabul edemediğinizden sürekli kaçınma davranışı gösteriyorsunuz. Bunun için, önce geçmiş dönemle ilgili yasınızı tutmaya ve olayla ilgili duygularınızı anlatarak kabüllenmeye çalışın. Daha sonra da, aracınızı alarak, küçük uygulamalar yapın, önce kısa mesafelerde devam edin. Daha sonra bu mesafeleri uzatarak yavaş yavaş aracınızı kullanın ve bu uygulamaları sık sık yaparak korkularınızı atmaya çalışın.